సమరసింహా రెడ్డా కాదా?నేనే మోస పోయానా?

ధర్మం, ఈ మాట ఒక్కోసారి చాలా ఫన్నీగా అనిపిస్తుంది కదా! ఇది మంచి ఇది చెడు అని అసలు ఎవరు నిర్ణయించారు.ఎప్పుడో కొన్ని వందల వేల సంవత్సరాల క్రితం చెప్పినవే ఇప్పటికీ ధర్మాలా/నీతులా? ధర్మమ ఎప్పటికీ మారదా?మరి మన పురాణాలలో ఎప్పుడు ఎవరికి ఎలా కావలిస్తే అలా మార్చేసుకొని అదే ధర్మం అని చెప్పుకుంటూ వచ్చారే! అమ్మా తల్లీ నీకెందుకీ ధర్మ సందేహాలు మాకెందుకీ నీతి బోధలు అనుకుంటున్నారా? ఏమో బాబు నాకు అప్పుడప్పుడు ఇలాంటి ధర్మ సందేహాలు వస్తూ వుంటాయి. ఎవరిని అడగాలో అర్ధం కాదు. నాకు తెలిసిన విధంగా నాకు నేనే నా సందేహాలకు సమాధానాలు చెప్పేసుకుంటుంటాను. అలాగే ఒకానొక సమయంలో నాకు ఒక ధర్మ సందేహం కలిగింది. ఒకటేమిటీ చాలానే కలిగాయి ఆ విషయంలో. ఫ్యాక్షనిస్టుని పెళ్ళిచేసుకోవచ్చా? అనీ.పోనీ పెళ్లి చేసుకోకపోతేనేమి ప్రేమించ వచ్చా అనీ, ప్రేమిస్తే పెళ్ళిచేసుకోవాలా అనీ, అసలు ప్రేమించిన వానితో పోలిస్తే జీవితంలో మిగిలిన కష్టాలన్నీ చిన్నవి కాదా అనీ. అసలు ఇది ఒక ధర్మ సందేహమా, కొన్ని పేజీల ధర్మ సందేహాలా అని మీకు కూడా ధర్మ సందేహం వచ్చి వుండాలే ఈ పాటికి . వచ్చిన రాకపోయినా మీ ధర్మ సందేహం తీర్చడం ఒక బాద్యత కల భారత బ్లాగర్ గా నా ధర్మం....ఇక చదివి మీ ధర్మ సందేహాలు తీర్చుకోండి....


పని లేని మంగలి పిల్లి తల గొరిగాడంట, ఆ సామెత విన్నప్పుడంతా మరీ అంత పిచ్చి పని ఎవరైనా చేస్తారా అనుకున్నాను. కానీ నేను అదే చేసాను కొన్నాళ్ళ క్రితం. పెద్దగా పనిలేక టి.వి లో అదేదో బాలకృష్ణ సినిమాలు, చిరంజీవి సినిమాలు ఫ్యాక్షన్ సినిమాలు ఇస్తే చూశాను. కంటిచూపుతో చంపేయటాలు, ట్రైన్ ని ఆపేయడాలు, ఎవరెవరో వచ్చి అన్నా అని కాళ్ళకు దండాలు పెట్టేయడాలు చూస్తుంటే విపరీతమగా ఫీలయిపోయాను.నా జీవితం తో ఆడుకున్న సినిమాలు అవి. అదెలాగో తెలియాలంటే నాతో పాటు మీరు 1999 వ సంవత్సరం కి రావాలి.

అప్పట్లో శిరీష ఒక పసికందు(మానసికంగా పసిపిల్ల అని చెప్పడానికి అలా చెప్పా)ఎప్పుడు చూసినా ఫ్రెండ్సు, సినిమాలు, షికార్లు,జోకులు ఇవే తెలుసు. కుటుంబం అంటే అందరు కలిసి బోజనాలు చేస్తారని,పండగలు చేసుకుంటారని, టూర్లకి వెళ్తారని మాత్రమే తెలుసిన రోజులు. అటువంటి నాకు ఒక కొత్త ప్రపంచం చూపించాడు ది గ్రేట్ వెంకటేశ్వర రెడ్డి, అప్పటి నా కొలీగ్. కుటుంబం లో వాళ్ళు కలిసి మర్డర్ ప్లానింగ్ చెయ్యడం, ఊర్లో వాళ్ళు దానికి సహాయపడటం, ఒక వైపు మనిషి చనిపోతే ఊర్లో అందరు తమ ఇంట్లో మనిషి చనిపోయినట్లు ఆవేశపడటం, అవతలి వైపు వారి ఇళ్ళల్లో వాళ్ళని లాక్కొని వచ్చి చంపేయటం, ఇళ్ళకు, పండిన పత్తి కి నిప్పు అంటించెయ్యటం, మగవాళ్ళందరు ఊరొదిలి పారిపోయి అడవుల్లో దాక్కోవటం, ఆడవాళ్ళు కూడా ఊరొదిలి బంధువుల ఇళ్ళకి పోవటం, పోలీసులు సంవత్సరాలు తరబడి ఊర్లో కర్ఫ్యూ పెట్టడం,వున్న ఒకటి, రెండు ఇళ్ళ వాళ్ళని పోలీసులు కష్టాలు పెట్టడం.....ఈ మద్యలో కొన్ని ప్రేమ జంటల జీవితాలు, కుదిరిన పెళ్ళిళ్ళు, చదువుతున్న చదువులు అన్ని ఆగిపోయి జీవితాలు తలక్రిందులైపోవటం అనే కధలు చెప్పాడు. ఇదంతా వెంకటేశ్వర రెడ్డీ వాళ్ళ ఊరు చిందుకూరు (నంద్యాల దగ్గర) కధ. ఈ కధ అంతా నా ఒక్క దానికే కాదు మా టీం లో అందరికీ చెప్పాడు రెడ్డి. అందరూ  ఆశ్చర్యపోతూ, భయపడుతూ వింటుంటే నేను మాత్రం రెడ్డీ ని ఆరాధనగా చూస్తూ వినేదాన్ని. మాతో పాటు సామాన్యమైన మనిషిలా తిరుగుతూ, బోజనం చేస్తూ, ఆడుతూ పాడుతూ ఉన్న ఈ రెడ్డీ నిజానికి ఒక సమర సింహా రెడ్డి అయివుంటాడని, అఙ్ఞాతంలో వున్న ఇంద్రసేనా రెడ్డి అయివుంటాడని అనుకునేదాన్ని. ఒంటి చేత్తో ట్రైను ఆపేసే శక్తిమంతుడయి వుంటాడని, కంటి చూపుతో ప్రాణాలు తీసేసే పవర్ ఫుల్ మనిషి అయి వుంటాడని అనుకునేదాన్ని. ఏదో ఒక రోజు ఎవరో ఒకరు తనికెళ్ళ భరణి లా మా ఆఫీసు కి వచ్చి అన్నా, రెడ్డన్నా అని మా రెడ్డి కాళ్ళ మీద పడిపోతాడనీ, ఎక్కడో ఏదో ఒక గుడిలో అనుకోకుండా ఒక జంట ఒక పసిపిల్లాడితో వచ్చి రెడ్డన్నా..ఏమై పోయావన్నా, అని కన్నీరు పెట్టుకొని ఆ పసిబిడ్డని రెడ్డి కాళ్ళమీద పెట్టేసి అన్నా ఈ బిడ్డ నీ దయవల్ల కలిగాడు(డబల్ మీనింగ్ ఏమీలేదు) వీడికి నీ పేరే పెట్టాము, నీ చేత్తో ఒక బంగారు గొలుసు ఇయ్యన్నా అంటారని ఆశపడి రెడ్డి ఎక్కడికెళ్ళినా వెనకే తిరిగేదాన్ని అలాంటి సీన్ మిస్ అయిపోకూడదని. ఏదో ఒక బస్ స్టాండులో సడన్ గా రెడ్డి మీద ఎవరైనా విలన్స్ అటాక్ చేస్తారేమో అని చుట్టుపక్కల జాగ్రత్తగా గమనించేదాన్ని.

అంత జాగ్రత్తగా, అపూర్వంగా రెడ్దిని చూసుకుంటున్న రోజుల్లో ఇంకా అధ్భుతమైన విషయం చెప్పాడు. ఈ ఫాక్షన్ కధలో మరుగున పడిపోయిన ఒక విషాదభరితమైన ప్రేమ కధ. అది ఎవరిదో కాదు, మీరు మరీను అసలు సినిమాల్లో ప్రేమ కధలు,ఫ్లాష్ బ్యాక్ లు ఎవరికి వుంటాయి ఆ మాత్రం తెలుసుకోలేరా? ఆ... అదే హీరో కే.అంటే సమర సింహారెడ్డికే, ఇంద్రసేనా రెడ్డికే. అంటే వెంకటేశ్వర రెడ్డికే. అది కూడా పసివాడుగా వున్న సమరసింహా రెడ్డి గుణగణాలను ముందే ఊహించి అతనికోసమె ఆడపిల్లని కన్నారు ఆ ఊరి ఫాక్షన్ పార్టీ ఒక వైపు పెద్ద గారు. మన హీరో కూడా చిన్నప్పటి నుండే ఆమెతో మొగుడు పెళ్ళాలాట ఆడటం మొదలు పెట్టాడు.(నిజంగా పూర్తి ఆట ఆడితే తోలు తీస్తారు అక్కడ అందుకని కనిపించిన వాళ్ళందరికి ఆమె నా పెళ్ళాం అని చెప్పుకోవడం, ఆమె కాలేజి కెళ్ళినా,గుడికెళ్ళినా కాపల కాయడం లాంటి బాధ్యత గల పనులు మాత్రం చేసేవాడు) ఇలా పిల్లలు ముదురు వేషాలేస్తున్న సమయంలో జరిగింది ఆ ఊర్లో మొదటి ఫాక్షన్ హత్య. ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ చిన్నాన్న ని అటువైపు వాళ్ళు ప్లాన్ వేసి పక్క ఊరికి పనిమీద పూజారి గారింటికెళ్తే వారితో కుమ్మక్కై కత్తులు కొడవళ్ళతో ముక్కలు గా నరికేశారు.అది జరిగిన అరగంటలో ఊరు అల్లకల్లోలం అయిపోయింది.ఎవరు ఎవరిని కొడుతున్నారో, ఎవరిని చంపుతున్నారో,ఎవరిళ్ళు తగలబెడుతున్నారో తెలీకుండా ప్రవర్తించారు.పోలీసులకి తెలిసి వచ్చే లోపల మగవాళ్ళు అందరూ పారిపోయారు.అడవులు పట్టుకొని తిరిగారు.అక్కడితో అయిపోలేదు. చనిపోయినతని భార్య శపదం పట్టింది నా భర్త కి ఆపోజిట్ మనిషి తాలూక వాడి రక్తంతో బొట్టుపెట్టి తరువాతే భర్తకి పిండం పెడతా అని. అలాగే ప్లాన్ చేసి బాంబు పెట్టి అతను వెళ్తున్న కారు పేల్చి అతన్ని ఇంట్కి లాక్కొచ్చి నరికించింది ఒక సంవత్సరంలో. కానీ ఈలోగా అవతలి వాళ్ళు కూడా ఊరుకోలేదు. మన హీరోయిన్ ఇంట్లో దొరికిన వాళ్ళని బంధువులని కూడా చంపారు. హీరోయిన్ అక్క భర్త పాపం ఎక్కడో కర్నూలు లో లాయర్ అయితే ఏసంబంధం లేని అతన్ని కూడా చంపేసారు. ఊర్లో అందరిమీదా పోలీసు కేసులు పెట్టారు.ఇంటికి ఒకరు ఇద్దరు చొప్పున అందరిని జైల్లో పెట్టరు. ఇటువంటి సమయంలో వెంకటేశ్వర రెడ్డీ తల్లిదండ్రులు ఆ సంబంధం చేసుకుని కొడుకుని బలి ఇవ్వలేము అని రెడ్డిని ఊరొదిలి ఎక్కడో దూరంగా వుండు అని పంపేసారు. ఆ అమ్మాయికి వేరే అతనితో పెళ్ళి అయిపోయింది. అలా అజ్ఞాతవాసం చేస్తూ వచ్చాడు రెడ్డి శ్రికాకుళానికి.

ఈ కధ విని బుర్ర వున్న అడ్డగాడిద ఎవరైనా సరే చచ్చినా ఆ ఊరితో కానీ, ఆ మనిషి తో కాని సంభంధం వద్దురా అని దూరం పారిపోతారు.మరి నేను బుర్ర లేని అడ్డగాడిదని కదా అందుకని రెడ్డిని ఇంకా ఇంకా ఆరాధన చూపులు చూడటం మొదలుపెట్టాను. ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో పల్లెటూరి హీరోయిన్ అడ్డంకూడా తొలగిపోయింది కాబట్టి,నేనే ఇక ఈ కధలో నవ హీరోఇన్ అనుకుని ఫిక్స్ అయిపోయా, ఈ సమర సింహా రెడ్డి నాకే సొంతం అని డ్యూయెట్లు వేసేసుకున్నా. అసలు మా కుటుంబం లో ఎవరూ ఇంతవరకు కనీసం మర్డర్ స్పెల్లింగ్ కూడా సరిగా రాయలేరు, కానీ రెడ్డిని ఎన్ని మర్డర్లో చూసిన అనుభవం వుంది. మా వాళ్ళు ఎవరైన గట్టిగా మాట్లాడితే భయపడిపోతారు కానీ రెడ్డి వందమందితో అయినా డిషుం డిషుం అని ఫైటింగ్ చేసేస్తాడు, మా డాడీ మహా అయితే నాకు ఒక సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ ని తెస్తారు, వాడితో నేను అమెరికా వెళ్ళి అంట్లు తోమాలి అందరిలా కాకుండా మెషిన్లో తోమాలి అంతే తేడా.అదే ఈ ఫాక్షన్ హీరో ని చేసుకుంటే ...."నేను ఒక పెద్ద కుంకుమ బొట్టు తో, కాస్త కష్టమైన రోజూ ఇంట్లో కూడా కంచిపట్టు చీర కట్టుకొని, రెడ్డి ఏమో వైట్ అండ్ వైట్ పంచెకట్టు తో మేమిద్దరం పేదలకి బట్టలు పంచుతూ, పిల్లలికి పుస్తకాలు పంచుతూ.."అలాంటి డ్రీంస్ వేసుకున్నా. ఒక్క సారి ఊహించండి సమర సిం హా రెడ్డీ నో, ఇంద్రసేనా రెడ్డీ నో పెళ్ళిచేసుకుంటే ఎలా వుంటుందో!! (ఒక అమ్మాయి ఏంగిల్ నుండి ఆలోచించండి) నేను కూడా అలాంటి కలలే కన్నాను. టాటా సుమోలు, కడప బాంబులు, తొడకొట్టడాలు, కంటిచూపుతోనే రౌడీలను చంపేసేంత ధైర్యవంతుడు లైఫ్ పార్ట్నర్ అయితే ఎంత ధైర్యంగా వుంటుంది కదా అనిపించింది. మా ఇంట్లో వాళ్ళు ఎప్పుడూ ఎవరితో చిన్న గొడవైతే వాళ్ళ కొంపలేదో మునిగిపోతాయి అన్నట్లు భయపడుతూ బతుకుతుంటారు, సో నాకు కూడా పెద్దగా ధైర్యం లేదు. కానీ రెడ్డీ మాత్రం ఆర్.టి.సి కండక్టర్ చిల్లర ఇవ్వకపోయినా వాడిని దబాయించేవాడు, చిన్న చిన్న అన్యాయాలు ఎదిరిస్తుండే వాడు. అదిచూసి నేను తనలో నిజమైన ఇంద్రసేనా రెడ్డిని చూసాను.ఫీల్డ్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఎవరైనా తాగి మాట్లాడినా,చీకటై ఒక్కదానిని భయపడినా తోడుండేవాడు. ఎన్ని సార్లు నేనూ తనతో ఒంటరిగా వున్నా ఎంతో మర్యాదగా ప్రవర్తించేవాడు. ఇవన్నీ చూసి కూడా లవ్ చెయ్యకపోవడానికి నాకేమైనా మెంటలా?అలాంటి సీన్లలో రెడ్డి అచ్చం హీరో అనిపించేవాడు.(ప్రేమ గుడ్డిది కదా,ఒక్కసారి కూడా నేను తనకి నచ్చలేదేమో అని ఆలోచించలేని గర్వం నా అందం మీద నాకు)

అంతవరకు పెళ్ళే చేసుకోను అనుకుని తీవ్రమైన నిర్ణయం తీసుకున్న నేను సరేలే ఈ ఒక్కసారికి ఈ సమరసింహారెడ్డిని చేసుకుందాం అనుకొని మా ఇంట్లో చెప్పేశా. వాళ్ళు కూడా సగం నా లాంటి ఊహలతో, ఇంకో సగం ఈ దెయ్యం (అంటే నేనే)ఎవర్నో ఒకరిని  చేసుకుంటే చాలు అనుకుని మొత్తానికి మా పెళ్ళి కానిచ్చేసారు.

అప్పుడు మొదలయింది అసలు కధ. అసలు పెళ్ళి చేసుకోవాలంటే ముందు ఇంట్లో చెప్పాలన్నప్పుడే మా సమరసింహా రెడ్డి భయపడుతుంటే తన అసలు ధైర్యం బయటపడింది, కానీ నేను సరేలే పెద్దలంటే గౌరవం ఏమో అనుకున్నా( అక్కడికి నాకు అది లేనట్లు) పెళ్ళయ్యాక మా అత్తగారు అసలు కధ చెప్పారు. ఊరందరి ఇంట్లో ఒకరు జైల్లో వున్నారు మరి మన ఇంట్లో ఎవరూ జైల్లో లేరేంటండీ అని అడిగాను. ఆవిడ అప్పుడు చెప్పారు "మీ వాయన కూడా వెళ్ళే వాడే గొడవల్లోకి, ఊర్లో అందరితో పాటు వెళ్తానని అంటే నేనే తిట్టి పంపించేసా కర్నూలు మా తమ్ముని ఇంటికి ఆతరువాత శ్రికాకుళం కి, వాడొక్కడే కొడుకు కదా వాడికేమైనా ఐతే మేము ఇక బతకలేము" అని చెప్పారు. నాకు ఏడుపు తన్నుకుంటూ వచ్చేసింది. ఆ తరువాత రెడ్డీ ని అడిగా "నువ్వు ఒక్కరిని కూడా నరకలేదా? ఒక్కసారి కూడా బాంబు వెయ్యలేదా? కనీసం తొడ కొట్టడం ఐనా వచ్చా అని" అవేవీ రావని ఆ తరువాత చాలా సంధర్భాలలో చెప్పకనే అర్ధం అయిపోయింది.నా కలలన్నీ కల్లలైపోయాయి. అరివీర భయంకర శూరుడనుకొని పెళ్ళాడానే,కనీసం మామూలు శూరుడు కూడా కాదు కదా!

ఇప్పుడు చెప్పండి నాకు అన్యాయం చేసింది ఎవరు సమరసింహా రెడ్డా కాదా?నేనే మోస పోయానా? బాంబులతో , కొడవళ్ళతో ఫైటింగులు చేసే గొప్ప వీరుడని పొరబడ్డాను. అయినా తనంటే ఇష్టమే కలుగుతుంది. ఇది ధర్మమా???

(కానీ ఫ్యాక్షన్ తాలూక నిజమైన కధ తరువాత పోస్ట్ లో చెప్తాను, అది నా కళ్ళతో చూసింది, మా అత్తయ్యా చెప్పింది.మనసు ద్రవించిపోయే నిజాలు, నిజమైనా జీవితాల కధలు. కానీ ఈసారి కాస్త టైం పడుతుంది పోస్ట్ రాయడానికి, కామెంట్లకు జవాబివ్వడానికి ఎందుకంటే ఈ నెల్లూరు నెరజాణ ??? ఇక నెల్లూరు వదిలి హైదరాబాదు వెళ్తుంది.సో ఇల్లు, ఊరు,ఉద్యోగం అన్నీ మారాలంటే కాస్త టైము కావాలి కదా)

నా విరహంలో నీ తోడు

"వెన్నెలవే వెన్నెలవే మిన్నే దాటి వస్తావా? విరహానా జోడీ నీవే. నీకు భూలోకుల కన్ను సోకక ముందే పొద్దు తెల్లార కుండా పంపిస్తాలే"

ఈ పాట లో గ్రామర్, చందస్సు ఇలాంటివన్నీ నాకు అర్ధం కావు కాని,భావం మాత్రం చాలా బాగుంది అనిపిస్తుంది. ఒక్కసారి ఊహించండి, ఎవరూ లేని ఒంటరితనంలో మనసు తోడు కోరుకున్నప్పుడు, చుట్టూ ఆహ్లాదమైన వాతావరణంలో అంటే చిన్న చిరు జల్లు పడుతుంటే సాయంత్రం 7 దాటాక వరండాలో కూర్చున్నప్పుడు కాని, చల్లని రాత్రి పూట డాబామీద ఒంటరిగా తిరుగుతున్నప్పుడు కాని, ఏదైన తోటలో, నీటి వొడ్డున ప్రసాంతంగా వున్న ఆ మౌనంలో నాకు మాత్రం వేరే ఏ మనిషి తోడు కూడా వొద్దు అనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే ఏమో నాకు ఆ ఒంటరితనం చాలా బాగుంటుంది. కాని నాతో పాటు మౌనంగా కూర్చొని ఆ ఏకాంతానికే అందాన్ని, అద్భుతాన్ని తీసుకు రాగల ఒక తోడు కావాలనిపిస్తుంది. అది వేరే ఏ మనిషి తీసుకు రాగలరని నాకు అనిపించదు. మనకెంతో ఇష్టమైన మన పిల్లలైనా, ప్రియుడైనా, నేస్తమైనా కూడా కొన్ని సంధర్భాలలో ఎవరూ వద్దు ఒంటరిగా వుండాలి అనిపిస్తుంది కాని ఇంకేదో తోడు కావాలనిపిస్తుంది. ఈ భావం ఏంటో నాకే అర్ధం కాదు. అంటే అప్పుడు తోడు వద్దు కాని కావాలి అంటే ఏమైనా అర్ధం వుందా అసలు. నాకు మెంటల్ వచ్చిందా ఇలా చెప్తున్నాను అనుకోవద్దు. నాకు చాలా సార్లు అలాగే అనిపిస్తుంది. అప్పుడు ఆలోచించేదాన్ని ఇప్పుడు మరి నాకు ఎలాంటి తోడు కావాలి అని. ఏ మనిషి లో ఐన ఏదో ఒకటి నచ్చనిది వుంటుంది, వాళ్ళకి కూడా కొన్ని ఎక్స్ పెక్టేషన్స్ వుంటాయి. అలాంటి తోడు కాదు కావాల్సింది. మౌనంగా వుండాలి కాని మాట్లాడుతున్నట్లే వుండాలి. ఆ చల్లని రేయికి, ఆ చక్కని ప్రకృతికి, ఆ చిక్కని నిశి కి కూడా అందాన్ని తెచ్చేలా వుండాలి. తను పక్కనుంటే చాలు మనసు ప్రశాంతంగా అయిపోవాలి, అమ్మ ప్రేమలా, స్నేహితుని భరోసా లా చల్లగా అనిపించాలి. ప్రియుని కౌగిలిలా మత్తుగా గమ్మత్తుగా వుండాలి.

ఇవన్నీ మనుషులెవరూ ఇవ్వలేరు. కాని ఇలాంటి అనుభవం నాకు కలిగింది.ఒకసారి కాదు కొన్ని సంధర్భాలలో తన తోడు నా విరహపు రాత్రుల్లో దొరికింది. ఆ తోడే, నేస్తమే, ఆ ప్రియుడే నా అందాల మామ, చంద మామ. ఆ ఏకాంతంలో తన తోడు దొరికినప్పుడంతా ఎంతో తృప్తి. అదేదో సినిమాలో మహేష్ బాబు చెప్పినట్లు చంద్రుడు రోజూ అక్కడే వుంటాడు. కాని మనం చూసే దృష్టి వల్ల ఒక్కోసారి మాత్రమే అందంగా కనిపిస్తాడు అని. కాని అది నిజం కాదు. ఆ చంద్రుడు మన మనసు లోకి చొరబడితేనే అందం కనిపిస్తుంది. ఏకాంతంలో తన తోడు ని అనుభవిస్తూ మౌనంగా ప్రేమించగలిగేతేనే ఈ తృప్తి కలుగుతుంది.

వజ్రపుకొత్తూరు లో వున్నప్పుడు కొన్ని సార్లు సాయత్రం 7 దాటాక సముద్రపు ఒడ్డుకు వెళ్ళేదాన్ని. చీకటి, చక్కని రేయి, నిర్మానుష్యమైన సముద్ర తీరం, చల్లగా మెత్తగా కాళ్ళకింద తగిలే ఇసుక, గాలి తో పాటు ఎగిరి వచ్చి తాకే నీటి తుప్పర్లు, అంత ఒంటరి రేయిలో కూడా హోరున ఏదో చెప్తున్నట్లుందే సముద్రపు ఘోష. మొదట కలిగేది భయం, అది ఈ లోకపు పరిస్థితులు కలిగించే భయం. ధైర్యం చేసి అక్కడెక్కడో పడవల దగ్గర కనిపించే ఒకరో ఇద్దరో మనుషుల గురించి భయపడకుండా, తోటి మనుషులున్నారు అని ధైర్య పడగలిగి ఇసుకలో కూర్చోగలిగితే మొదలవుతుంది ఆ ప్రేమ ప్రయాణం. సముద్రం పై వెన్నెల చేసిన వెండి వెలుగుల దారి లో మొదలవుతుంది ఈ లోకాన్ని విడిచి తనతో గడపాలని చూసే నాకోసం చనదమామ దిగి వచ్చే అద్భుతం.కెరటాల మీద వెన్నెల వజ్రాల మెరుపులు నన్ను, నా చుట్టూ వున్న లోకాన్ని అబ్భుతమైన సౌందర్య రాసిగా ముస్తాబు చేస్తాయి. ఆ కెరటాల హోరు లో వున్న విరహ వేదన నాదేనా అనిపిస్తుంది. గాలి తో పాటు నా వేదనా గీతిక చంద్రుని చేరిందా! ఆ చీకటి వెలుగుల్లో ఒంటరిగా ఎవరు నాకోసం చూస్తున్నారు అని మబ్బుల చాటునుండి మరింత ప్రకాశంతో నన్ను తొంగి చూస్తున్నది అందుకేనా! ఇంత విశాల ప్రపంచంలో పక్కనే అందరూ ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు ఎవరి గొడవల్లో వాళ్ళు పడిపోతే కేవలం తన కోసమే ఈ అంతులేని జలరాసి కి ఎదురుగా, అందరికీ దూరంగా ఈ ఇసుక తిన్నెల నడుమ భయపడక చూస్తున్న నాకోసం దిగి రాక ఏమి చేస్తాడు? చంద మామ తన నేస్తాన్ని కలవాలని వచ్చినప్పుడు ఇక ఆ ఏకాంతానికి ఈ ప్రపంచంలో ఏ శక్తి అడ్డు తగల లేదు. మరునాడు ఇవ్వాల్సిన రిపోర్టులు కాని, చీకటిలో కలిగే భయాలు కాని, ఇంటికెళ్ళమని హెచ్చరించే పల్లెకారులు కాని, తొందరగా తిరుగుతున్న చేతి వాచి ముల్లు కాని ఏమీ కనిపించవు వినిపించవు. ఇక ఎవరూ మనుషులు రారు అని ధైర్యంగా ఇసుక రంధ్రాల లోనుండి బయటకి వచ్చి సముద్రపు ఒడ్డునంతా నింపేసి అల్లరిగా పరిగెత్తే పీతలు జనాభా కూడా కనిపించదు, దూరంగా సముద్రం లోపలకి వేటకి వెళ్ళిన వారికోసం ఒడ్డున ఏర్పాటు చేసిన ఎత్తైన రాట పై కుండలో వెలుగుతున్న దీపం వెలుతురే పట్టపగలు అనిపించేంత ధైర్యాన్ని ఇస్తుంది. గాలి తో పాటు తాకుతున్న నీటి తుప్పర్లు మేమంతా నీకు తోడున్నాము అని చెప్తాయి. సముద్రపు ఘోష సంగీతమైపోతుంది. ఇక నాకు భయమన్న మాటే మతికి రాదు. చందమామ నా విరహాన తోడై వచ్చేసాడు. నేను, తను ఇద్దరం మౌనంగా సముద్రాన్ని చూస్తున్నాము. నాకు ఆ సముద్రం ఎందుకో ఆడుతూ అల్లరి చేస్తున్న నా చిన్నారి పాప లా అనిపించింది. చందమామ తన వెన్నెల తో పాపని నిమురుతున్నాడు. నేను నా చూపులతో కెరటాల అల్లరికి నవ్వుతూ మురిసిపోతున్నాను. ఈ సముద్రానికి ఇంత అందం ఎక్కడిది. కెరటాల పై మెరిసే ఆ వజ్రాల వెలుగు, పాల నురుగు చందమామది ఐతే, ఈ చలాకీ తనం, లోతైన భావం నా పోలిక. ఆ అంతులేని తనం మా ఇద్దరి పోలిక నాకు చంద్రుని పై వున్న అంతులేని ప్రేమ లా, చంద్రునికి వున్న అంతులేని ఆకర్షణ లా ఈ సముద్రానికి ఎక్కడా లేని అంతులేని నీరు గా మారింది. నేను చంద్రుని చూడటం లేదు కాని ఆ సముద్రంలో మెరుపుగా,ఆ గాలిలో చల్లదనం లా, ఆ చీకటిలో వెలుగులా, నన్ను చుట్టు ముట్టిన తన వెన్నెల కౌగిలిలోనే నేను వున్నాను. చందమామ కూడా నన్ను చూడటం లేదు ఎగిసి పడుతున్న కెరటాలలో నా మనసులోని భావాలను,భయాలనూ నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు. మేమిద్దరం మౌనంగా వున్నాము కాని మాట్లాడుకుంటున్నాము. " నేను ఫీల్డ్ కి వెళ్ళినా, బండి మీద వస్తున్నా నా వెంటే వస్తున్నావు కదా, జీడి చెట్ల చాటునుండి నువ్వు నన్ను చూడటం నేను చూసాలే అని నేను చెప్పాను.' 'చూస్తున్నానని నువ్వు గమనిస్తున్నావని నేను కూడా చూశాలే, ఎవరితోనో మాట్లాడుతూ చీకటి పడే సరికి నేను వచ్చానా లేదా అని నువ్వు ఆకాశం వైపు చూడటం నేనూ చూశాలే, నేను రాని రోజున నీ కళ్ళల్లో నిరాశ ని మబ్బుల చాటు నుండి చూశాలే" అని నన్ను మౌనంగా నే ఆట పట్టిస్తున్నాడు"

ఎంత సమయమైనా మేమిద్దరం ఇలా మౌనంగా ఒకరికొకరు తోడుగా వుండగలం. తన చల్లని వెన్నెల వెలుగులు నాకిష్టం, తనని చూసి మురిసిపోయే నా కళ్ళల్లో వెలిగిపోయే వెన్నెల తనకిష్టం. కాని మా మౌనం, ఏకాంతం సముద్రపు ఘర్జన తో భంగం అయింది. ఇక నేను అల్లరి చేసి ఆటలాడి అలసి పోయాను, ఇక నిద్ర వస్తుంది నాకు అని గట్టిగా చెప్పింది. ఇక చేసేదేముంది, మళ్ళీ కలవాలని కళ్ళతోనే బాస చేసుకొని విడిపోయాము. చందమామ పైకెళ్ళిపోయాడు, సముద్రానికి వెన్నెల దుప్పటి కప్పి జోకొట్టాడు. నేను పెదవులు కలిపాను గుడ్ నైట్ కిస్ పెట్టాలని,సముద్రపు ఉప్పదనం తగిలింది నా పెదవుల పై. నవ్వుకుంటూ వచ్చేశాను.మనసంతా ఎంతో హాయిగా వుంది,తృప్తిగా వుంది,అసంతృప్తిగా వేదనగా కూడా వుంది. నాకు తెలుసు పైనుండి నన్నే చూస్తున్నాడని, అదే నాకు తనపై వున్న భరోసా. తనకి తెలుసు నేను ఇప్పుడు తనని చూడనని, చూస్తే వదిలి వెళ్ళలేనని, ఆ ప్రేమకే లొంగి పోయి వస్తున్నాడు నాకోసం నేలపైకి నా విరహపు రాత్రుల్లో తోడుగా..ఎప్పటికీ.

ఇలాగే కాకపోయినా కొద్ది తేడాతో అయినా మనలో ప్రతీ ఒక్కరికి జీవితంలో అప్పుడప్పుడు ఏకాంతం కావాలని, ఆ ఏకాంతంలో ప్రకృతి మన తోడు గా వుంటే మనసు సంతోషంతో నిడిపోయి తృప్తి,అసంతృప్తి ల మధ్య ఊగిసలాడుతూ ఒక తీరని వేదన కలుగుతుంది కదా!! అది ఎందుకు అలా? అది ప్రకృతిలో వున్న గొప్పతనమా? ఇటువంటి అనుభవం నాలుగు గోడల మధ్య ఏరోజూ కలగదు. నేను ఎప్పుడైనా ఫీల్డ్ కి వెళ్ళినప్పుడు సముద్రపు వొడ్డున వున్నా, కృష్ణ తీరాన కూర్చున్నా, జీడి తోటలో కూర్చున్నా, వెన్నెల రాత్రిలో మాత్రమే కలుగుతుంది. రూం లో ఒక్కదాన్నే వున్నా కూడా ఇటువంటి అద్భుతమైన భావం కలగదు. మహా అయితే బోర్ కొట్తి విరుగొస్తుంది, టి.వి.చూసి తలనొప్పి వస్తుంది. మీకెంతో నచ్చిన ఫ్రెండ్ తో మాట్లాడినా, ఒక వేళ మీ లవర్ తో మాట్లాడినా కూడా కలగని సంతోషం ప్రకృతిలో వుంది. వీలైతే ట్రై చెయ్యండి. అదే ఇష్టమైన మనిషితో ఒక్కసారి అలా ఒక ఏకాంతమైన ప్రకృతిలో 10 నిముషాలు మాట్లాడకుండా కూర్చున్నా కూడా అది జీవితాంతం గుర్తుండిపోతుంది. నాకు ఇప్పటికి కళ్ళ ముందు కనిపిస్తూనే వుంటాయి అటువంటి సన్నివేశాలు. ఇంత గొప్ప అనుభవాలను ఇచ్చిన ఈ జీవితం అంటే, ఈ వుద్యోగం అంటే, వీటిని ఆస్వాదించగలిగే నా మనసంటే నాకెంతో ఇష్టం. ఇదంతా మనం మనిషిగా పుట్టడం వలనే కదా! ఎన్నో భావాలను నింపుకున్న మనసులున్న ఈ మనుషులంటే కూడా ఎంతో ఇష్టం. కలిసిన ప్రతీ మనిషి లో ఏదో ఒకటి నచ్చుతుంటే అందరిని ఇష్టపడుతుంటే జీవితం ఎంత బాగుంటుంది కదా!!! ద్వేషాలు లేని, కోపాలు లేని, కల్మషంలేని సంతోషం అందరికీ దొరకాలని ఆశిస్తూ....

మరొక అరుదైన అనుభవాల దిరిసెన పుష్పాన్ని మీ ముందుంచుతున్నాను.

(అంతా రాసి చదివాక ఏదో కవిత్వం లా అనిపిస్తుంది. కాని మొన్న ఒకసారి ఊరినుండి వస్తుంటే జీప్ లో నుండి చూస్తే నాతో పాటు వస్తున్న చంద్రుడుని చూస్తూ వచ్చాను. హొటెల్ రూంలోకి వచ్చాక కూడా నా వెంట పరిగెత్తి వస్తున్న ఆ చందమామే కళ్ళముందు కనిపిస్తుంటే మనసులో కలిగిన భావాలు గుర్తొచ్చిన ఙ్ఞాపకాలు ఇలా రాసాను)