వర్షం కురిసిన ఒక రోజు

రవి(డ్రైవర్): మేడం మీరు ఎయిడ్స్ మేడమా?

నేను: !!!!..అంటే?

రవి: అదే మేడం రెండ్రోజుల నుండి మీ మాటల బట్టి మీరు ఎయిడ్స్ డిపార్ట్ మెంట్ అని అర్ధం అయింది, మీరు ఎయిడ్స్ మేడమే కదా?

నేను: ఆ...అవును. నేను ఎయిడ్స్ మేడం నే

రవి: మేడం మీదగ్గర ఎయిడ్స్ కి సంబందించి బుక్స్ వుంటాయా?

నేను: ఆ ..వుంటాయి.

రవి: నాకు కొన్ని ఇవ్వండి, నేను చదువుతాను. నేను తెలుసుకోవాలి

నేను: నిన్ననే అడగాల్సింది (ఈ టాక్సి 2 డేస్ కి బుక్ చేసుకున్నా) ఇప్పుడు వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు అడిగితే ఎలా? నా దగ్గర పట్టుకొని తిరగను కదా.

రవి: నేను తెలుసుకొని మొత్తం మా డ్రైవర్స్ అందరికీ చెప్తానండి.

నేను: కరక్టే మంచి ఆలోచన, తరువాత ఎప్పుడైనా వస్తానంటే తీసి పెడతాను రవీ, లేదంటే నువ్వేమి తెలుసుకోవాలో నన్ను అడుగు చెప్తాను.

రవి: ఎయిడ్స్ రాకుండా ఎలా వుండాలి, ఏ మందులు వాడాలి అవి అన్నీ చదివితే నాకు బాగుంటుంది అందరికి చెప్పడానికి. పుస్తకాలన్నీ అందరికి అందుబాటులో వుంటే బాగుంటుంది కదా మేడం.

(కండోం వాడడం ఒకటే అన్నిటికీ మంచి పద్ధతి, ఒక్క ఎయిడ్స్ మాత్రమే కాదు చాలా వుపయోగాలు. ఎయిడ్స్ వచ్చిన వాళ్ళకి కూడా మందులు పని చెయ్యాలంటే కూడా కండోం వాడాలి. అని చెప్పాలనుకున్నాను. కానీ అది తనకి తెలీకుండా వుంటుందా అనో, కొంచెం మొహమాటమో అనిపించి ఆగిపోయా. అది ప్రొఫెషనలిసం కాదు అని తెలిసి కూడా)

నేను: అవును రవి, కానీ గవర్నమెంట్, ఇతర సంస్థలు అన్నీ కూడా ఎయిడ్స్ సంబందించి అంత సమాచారం పేపర్లలో, పుస్తకాలలో,టి.వి. లో ఇస్తున్నారు. అంతే కాదు ప్రతీ చోట ముఖ్యంగా హైవేలలో కండోంస్ ఫ్రీ గా అందుబాటులో పెడుతున్నారు.

రవి: ఇవన్నీ మాకు తెలీదండి.ఎవరికీ అందుబాటులో లేకుండా వుంచితే గవర్నమెంట్ బాధ్యత తీరిపోదు కదండీ. మీరేమీ అనుకోకండి, గవర్నమెంట్ వల్లే మన రాష్టంలో ఎయిడ్స్ పెరిగిపోతుందండి, అందరికి అన్ని విషయాలు తెలీవు.

అంతే కాదు మేడం అందరికీ అన్ని కండోంస్ పడవు. కొందరికి కొన్ని బ్రాండ్లే పడతాయి, ఎలర్జీ వస్తుంది కొందరికి, కొందరికి ఇంక వేరే కంప్లైంట్స్ వున్నాయి

నేను: ( నేను ఈ సెక్టర్ లోకి వచ్చాక సెక్స్ వర్కర్స్ కానీ, ఇతరులు కాని చెప్పినది కండోం వాడితే వారికి సరిగా ఎంజాయ్ మెంట్ వుండదని వాడరు అని) ఎలర్జీ కి ట్రీట్మెంట్ వుంది కానీ ఎయిడ్స్ కి ట్రీట్మెంట్ లేదని చెప్పండి అన్నాను.

తరువాతా ఎవరి ఆలోచనల్లో వాళ్ళుండిపోయాము. నేను రెండ్రోజులుగా సంగారెడ్డి లో పని వుండి టాక్సి బుక్ చేసుకుని వెళ్ళి, తిరిగి వచ్చేస్తున్నా.సాయంత్రం 3.30 అయింది. కానీ నల్లటి మేఘాలు ఆకాశాన్ని కప్పేసి చీకటిగా చిన్న వర్షం మొదలై చల్లగా వుంది. నాకు వర్షం అన్నా, ఈ చల్లదనం అన్నా చాలా ఇష్టం. ట్రాఫ్ఫిక్ ఎక్కువుంటుందని త్వరగా వెళ్ళిపోవాలని రవి స్పీడ్ గా వెళ్తున్నాడు. సరే నా ఫేవరెట్ పని వుందిగా చేద్దామని బుక్ తీసా..."ద 3 మిస్టేక్స్ ఆఫ్ మై లైఫ్", చేతన్ భగత్ పుస్తకం. నిన్న ఒక ఫ్రెండ్ దగ్గర తీసుకున్నా త్వరగా చదివి ఇచ్చేయాలి. ఎప్పటిలాగే భామ కి పుస్తకం మొదలు పెట్టేముందు ఎస్.ఎం.ఎస్ చేశా. పలానా బుక్ మొదలు పెట్టా అని. వెంటనే ఆన్సర్ వచ్చింది " హేవ్ యు డన్ అనీ వన్ ఆఫ్ ద మిస్టేక్స్?" అని

తప్పులు చేశావా అని అడుగుతుంది. తప్పు చెయ్యని వాళ్ళు ఎవరైనా వుంటారా? నేను అందరికంటే ఎక్కువే చేసి వుంటా. నాకెందుకో ఎక్కువ తప్పులు చేసిన వాళ్ళే ఎక్కువ నేర్చుకుంటారు జీవితం లో అనిపిస్తుంది. మన అంతరాత్మని చంపుకుని మంచి అనిపించుకునే కంటే, మంచి అమ్మాయి కాదు అనిపించుకోవడమే నాకు ఇష్టం. అయినా తప్పు ఒప్పులు ఎవరు నిర్ణయించాలి. మనకి ఆ సమయానికి అది కరెక్ట్ అనో , అవసరం అనో అనిపిస్తేనే కదా చేస్తాము.ఈ మధ్యనే ఒకరు చెప్పారు "ఒక్కొక్కరి పాయింట్ ఆఫ్ వ్యూ తేడా అంతే కాని మంచి చెడు అని వుండదు అని" ఇలా ఆలోచిస్తూ వర్షం చూస్తున్నా.ఇంత మంచి వాతావరణం. నాకు వర్షం చూస్తుంటే చాలా బాగుంది. ఇంటికి ఫోన్ చెద్దామనిపించి చేశాను. రెడ్డీ ఫోన్ బిజీ. ఈ రెడ్డి కి బుధ్ధి లేదు. మామూలు గా నేను పిచ్చి బిజీ గా వున్నప్పుడు కాల్ చేసి ఎప్పుడొస్తావు, త్వరగా వచ్చేయ్ అని విసిగిస్తాడు. ఇప్పుడు నేను మాట్లాడాలంటే ఎవరితోనో సోది వేసుకుంటున్నాడు.పాపం ఫోన్ లో సోది వెయ్యడులే. అసలే పిసినారి. ఏదో ఆఫీస్ పని అయివుంటుంది అని సర్ది చెప్పుకున్నా.

జీవితంలో ఎవరూ ఎప్పుడూ ఒకేలా వుండరు. పెళ్ళికి ముందు ఇద్దరం తెగ మాట్లాడుకునే వాళ్ళం. పెళ్ళి అయ్యాక కొన్నాళ్ళు నేను అదే రేంజ్ లో ఆశించేదాన్ని. కాని రెడ్డీ విసుక్కునే వాడు. తరువాత అలవాటైపోయింది. ఇప్పుడు నేను విపరీతమైన బిజీగా వున్నాను, ఇప్పుడు నేను అసలు ఫోన్ చెయ్యను, రెడ్డీ నే చేస్తుంటాడు. నా ఫోన్స్ అన్నీ లక్కీకి లేదా ఆఫీస్ పని మీద లేదా ఎప్పుడైనా ఫ్రెండ్స్ కి. ఇదే లైఫ్ సైకిల్ ఏమో! కాని అప్పుడు, ఇప్పుడూ కూదా ఏదో ధైర్యం.

ఇంతలో రవి ఫోన్ మోగింది. వాళ్ళ అమ్మగారనుకుంటా అవతలి మాటలు కూడా క్లియర్ గా వినిపిస్తున్నాయి తన ఫోన్ ప్రాబ్లెం అనుకుంటా. రవి వాళ్ళమ్మ గౌతమి ని ఎక్కడికి తీసుకెళ్ళావు రా వాళ్ళమ్మ ఫోన్ చేసి నీ దగ్గరే వుందని చెప్తుంది అని గట్టిగా అరుస్తుంది.

రవి: నేను డ్యూటీలో వున్నానే, వచ్చేసరికి రాత్రి 11 అవుతుంది అసలు,రాత్రికి రాలేనేమో. నాకు గౌతమి గురించి తెలీదు. కనుక్కొని చెప్తాలే, నువ్వు ఫోన్ పెట్టేయ్.

రవి ఆ తరువాత ఒక 30 కాల్స్ చేశాడు. సో కాల్డ్ గౌతమి కి, గౌతమి ఫ్రెండ్ కి, గౌతమి అన్నకి, గౌతమి అమ్మకి, రవి ఫ్రెండ్స్ కి, రవి వాళ్ళ అమ్మకి....ఇలా సాగింది లిస్ట్

మొత్తానికి నాకు అర్ధం అయింది ఏంటి అంటే గౌతమి, రవి కి మరదలు. పెళ్ళి చేసుకోబోయే అమ్మాయి. ఏదో చదువుతుంది, వాళ్ళ ఫ్రెండ్ హాస్టల్ కి వచ్చి వుంది. ఎవరికీ తెలీకుండా ఈరోజు గౌతమి, రవి కలవాలని ప్లాన్ చేసుకున్నారు, కానీ ఇంట్లో అనుమానం వచ్చింది. రవి గౌతమి కాసేపు ఫోన్లో పోట్లాడుకున్నారు. కాని రవి అందరికీ ఫోన్లు చేసి తను సిటీలో లేడని నమ్మకం కలిగించి అందరిని సెట్ చేసి మళ్ళీ గౌతమి కి ఫోన్ చేసి బ్రతిమలాడుతున్నాడు కొపం వద్దు అని. తను 6కి వస్తానని, అనుకోకుండా లేట్ అయిందని, తన ఫ్రెండ్ 7కి నైట్ డ్యూటీకి వెళ్ళిపోతాడు అప్పుడు మనం వాడి రూం కి వెళ్దాము అని చెప్పాడు.( అసలు నేను ఒకదాన్ని వున్నాననే ద్యాసే లేనట్లుంది, లేదా నన్ను మనిషిగా అనుకోలేదో?)

ఈ ఫోన్స్ అన్నీ మాట్లాడుతూనే రవి డ్రైవింగ్ చేస్తున్నాడు. హైదరాబాదులో పడిన వర్షానికి హుస్సేన్ సాగర్ పొంగినట్లు మురికి నీరు రోడ్ల మీద నిండిపోయింది. ట్రాఫిక్ పిచ్చి పిచ్చిగా వుంది. కార్ అసలు కదులుతున్నట్లే లేదు. నాకు కూడా ఇరిటేషన్ గా వుంది ట్రాఫిక్ వల్ల లేట్ అవుతుంటే. కాని నాతో పాటు తోడుగా వున్న వర్షం వల్ల సంతోషం కూడా. రవి డ్రైవింగ్ లో చాలా తేడా వచ్చేసింది. చాలా రేష్ గా వెళ్తున్నాడు. రెండు సార్లు వేరే వెహికల్స్ ని గుద్దించి తిరిగి వాళ్ళ మీద అరుస్తున్నాడు. " రవి మనకి తొందరలేదు, చూసుకొని డ్రైవ్ చెయ్యండి అన్నాను" నాకు తొందరగా వెళ్ళాలని వున్నా కూడా.

ఈ లోగా మళ్ళీ ఫోన్. గౌతమి. ఏదో చెప్పింది...నవ్వుతూ హేపీ గా మాట్లాడాడు. కాని ఆమె త్వరగా రమ్మంటుంది. ఈ ట్రాఫిక్ ఎక్కువగా వుంది 8 అవుతుంది అని చెప్తున్నాడు. రోడ్ల మీద నీరు, వెహికల్స్ అన్నీ నిలబడిపోయాయి. రెండు మూడు సార్లు పక్కకి రూట్ మార్చి ట్రై చేశాడు. అన్ని రోడ్స్ అలాగే వున్నాయి. మొత్తానికి తార్నాక ఫ్లై ఓవర్ దగ్గరకి వచ్చాము. అక్కడ నీళ్ళు నిలబడి పోయాయి. అందరు స్లో గా వెళ్తున్నారు. కాని రవి అసహనంగా అటు ఇటూ ఎటు చిన్న సందు దొరికితే అక్కడ వెళ్ళిపోవాలని చూస్తున్నాడు. ఎందుకింత తొందర? గౌతమి కోసమా? తనకోసమే...హార్మోన్స్ తొందర.

టూ వీలర్స్ వాళ్ళందరు పైనుండి వర్షం, క్రింద నీళ్ళు, ప్రక్క వెహికల్స్ వాళ్ళెక్కడ నీళ్ళు తుళ్ళిస్తారో అని జాగ్రత్తగా వెళ్తున్నారు. నేను వాళ్ళందరి అవస్థ చూస్తూ బాధ పడుతున్నాను. వర్షం అందమైనదే కానీ...సౌకర్యమైనది కాదు. అందులోనూ హైదరాబాదులో కేవలం ఆదివారం వర్షం పడితే బాగుండు.చాలా వరకు జనాలు ఇళ్ళళ్ళో వుంటారు. ఇబ్బంది వుండదు. సండే మార్కెట్లు, మిగిలిన వాళ్ళకి తప్పదు. ఇలా ఆలోచిస్తూ వుండగానే రవి ఒకేసారి స్పీడ్ గా ఏక్సిలేటర్ ఇచ్చాడు. చుట్టుప్రక్కల వున్న అందరిని బురద సునామీ అల తాకినట్లు నీళ్ళు చిమ్ముతూ మా కార్ ముందుకి వెళ్ళిపోయింది. ఇద్దరు బైకర్స్ బ్యాలన్స్ తప్పారు. నా మనసు కి చాలా బాధ వేసింది, నేను స్కూటీ మీద వెళ్ళేప్పుడు, లేదా నడిచి వెళ్ళేప్పుడు ఏ వెహికల్ అయినా బురద చిమ్మితే చాలా కోపం వస్తుంది. మరి ఇప్పుడు మా వెహికల్ చేసిన పని ఏంటి?

నేను: రవీ, అంత స్పీడ్ వద్దు అని చెప్పాను కదా!! చూడండి వాళ్ళందరి మీద ఎలా బురద చిమ్మారో?

రవి: బైకుల వాళ్ళు ఎక్కడో సైడ్ చూసుకొని వెళ్ళాలి మేడం, రోడ్ మధ్యలోకి రాకూడదు...అని ఏదో గొణుక్కుంటూ మళ్ళీ స్పీడ్ పెంచాడు.

ఇంతలో మా ఇళ్ళు వచ్చింది. టూర్ స్లిప్ మీద సంతకం చేస్తూ...రవీ...మీ వాళ్ళందరిని కండోం వాడమని చెప్పు. గవర్నమెంటు కే కాదు మనకి కూడా బాధ్యత వుంటుంది. మన జీవితం మీద, ప్రక్క వాళ్ళ జీవితం మీద కూడా.....ఒక్క ఎయిడ్స్ విషయం లోనే కాదు...అన్ని విషయాలలో మన బాధ్యత వుంటుంది. హేపీ ఈవినింగ్...థాంక్స్ రవి, నన్ను జాగ్రత్తగా ఇంటికి తీసుకొచ్చినందుకు. మీరు కూడా చూసుకొని జాగ్రత్తగ వెళ్ళండి. రోడ్స్ బాగాలేవు.

అని చెప్పి బ్యాగు తీసుకొని...3 మిస్టేక్స్ ఆఫ్ మై లైఫ్ బుక్ తీసుకొని...ఇంట్లోకి బయలుదేరా. వర్షం కదా,లక్కీ ట్యూషన్ డుమ్మా కొట్టి వుంటాడు, రెడ్డీ కి వాడికి ఈ పూట టి.వి కొసం గొడవ వుంటుంది, వాడి స్కూల్ విషయాలన్నీ ఇప్పుడు చెప్తాడు విని వాడి ప్రశ్నలకి సమాధానాలు చెప్పాలి. ఈ పిల్లలు చిన్నప్పుడు అన్నీ అమ్మకి నాన్నకి చెప్తారు, పెద్దయ్యాక ఎందుకు అంత దూరమైపోతారు..??