Tuesday, August 7, 2012

కారు కష్టాలు



అసలు హైదరాబాద్ లో జనాలు  కార్ ఎందుకు కొనాలనుకుంటారో కాని నేను ఎందుకు కొనాలనుకున్నానో మర్చిపోయాను. మొదట ఎప్పుడూ కార్ అంతగా అవసరం అనిపించలేదు. ఎప్పుడో కాని ఒకసారి లాంగ్ డిస్టన్స్ వెళ్ళము, అప్పుడు రెంట్ కి తీసుకుంటే సరిపోతుంది. ఆఫీస్ కి మిగిలిన రెగ్యులర్ పనులకి టూ వీలర్ చాలా సౌకర్యం అనిపించింది. ఆఫీస్ టూర్లకి ఎలాగూ ఆఫీస్ కార్ వుండేది. కానీ సంగారెడ్డి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యాక ఇల్లు దూరం, బస్సుల్లో లోకల్ ట్రైన్లలో రద్దీ కష్టం అనిపించి సేఫ్టీ + సౌకర్యం కోసం కార్ కొనాలి అనుకున్నాము.రోజూ 200 కి.మీ తిరగాలి కాబట్టి కాస్త రఫ్ మరియు డీజిల్ బండి, పల్లెల్లో తిరుగుతాను కాబట్టి రోడ్ క్లియరెన్స్, మైంటైనన్స్ తక్కువ వున్న బండి అనుకున్నాము.మొదటి బండి+ లోన్ కాబట్టి కాస్త 5లక్షల్లో అనుకున్నాము, ట్రఫిక్ ప్రోబ్లెం కాబట్టి చిన్న బండి మంచిది అనిపించింది.తీరా షో రూములకు వెళ్ళాక అవన్నీ అసలు పనికి మాలిన విషాయాలన్నట్లు అవసరాలు మర్చిపోయాము.

మొదట మేము అనుకున్నవి:

మారుతి సుజికి వేగనార్ లేదా స్విఫ్ట్, చెవొరలెట్ బీట్

కానీ నా సంగతి ఇలా అయితే, ఇక రెడ్డి, లక్కీ , మా తమ్ముడు, మా డాడీ, మా పక్కింటి వాళ్ళు, మా అపార్ట్మెంట్ వాచ్ మేన్,రెడ్డీ ఫ్రెండ్స్, నా ఫ్రెండ్స్, లకీ ఫ్రెండ్స్, మా తమ్ముడి ఫ్రెండ్స్, మా పనమ్మాయి, మా ఆఫీస్ కార్ డ్రైవర్, బస్ లో నాతో ప్రయాణం చేసే వాళ్ళు, అద్దెకి తెచ్చుకున్న కార్ డ్రైవర్లు, ఆల్రెడీ పలానా కార్ కొనుక్కొని వాడుతున్న వాళ్ళు... ఇలా అందరి అభిప్రాయాలు తీసుకున్న తరువాత

"వోక్స్ వేగన్ పోలో,ఇన్నోవా, చెవొరలెట్ డస్టర్, ఫోర్డ్ ఫిగో, టాటా విస్టా, మరియు....."ఇలా రోజూ లిస్ట్ పెరుగుతుంది. ఇప్పుడు బడ్జెట్ గురించి గాని, నేను తిరిగే దూరం కాని, వెళ్ళే రోడ్లు కాని గుర్తులేవు. కార్ లుక్ ఎలా వుంది, మైలేజ్ ఎంత, ఎన్ని ఎయిర్ బేగ్స్,డిక్కీ ఎంత పెద్దది (ఏదో అందులో నే కాపురం వుంటామ అన్నట్లు) బ్రేక్స్ ఎలాంటివి, వెనక ఫాగ్ వైపర్ వుందా,మ్యూజిక్ సిస్టం ఇస్తున్నాడా, మేట్స్ ఇస్తున్నాడా, ఏమైనా ఆఫర్లు ఉన్నాయా, సీట్ అడ్జస్ట్ మెంట్ వుందా, కార్ బాడీ కలరు, మిర్రర్ ఫ్రేం కలర్ మేచ్ అవుతుందా,(అసలివన్నీ ఉంటాయని ముందు తెలీనే తెలీదు కాని ఇప్పుడు అవే చాలా ముఖ్యం అన్నంతగా చెప్తారు షోరూం లో ఎక్జిక్యూటివ్స్)

ఈ కార్ మా బంధువుల్లో ఎవరికీ లేకుండా వుండాలి కదా, ఆఫీస్ కి తీసుకెళ్తాము కాబట్టి మరీ రిచ్ గా కనిపించకూడదు, మిగిలిన వాళ్ళకి మరీ చీప్ గా వుండకూడదు,ఇలా ప్రైయారిటీలు మారిపోయాయి. అంతే కాదు వీలుకాని రెండు కాంబినేషన్ ప్రైయారిటీలు ఒకే కార్లో ఎలా? (రిచ్ అండ్ చీప్ లుక్).

ఈ పిచ్చిలో పడి ఒక వైపు చస్తుంటే, అన్ని షో రూములు తిరిగామేమో రోజూ ఉదయాన్నే షోరూములు వాళ్ళు ఏమి చేస్తారు అనేది తెలిసిపోయింది మా లాంటి ఫ్యూచర్ బకరాలని వెతుక్కొని మా దగ్గర ఆ ఆఫర్ వుంది, ఈ నెల ఆఖరుకి రేట్లు టాక్స్ లు పెరిగిపోతాయి, త్వరగా బుక్ చేసుకోండి మీకు స్పెషల్ ఆఫర్ ఇస్తాము అని అందరూ ఊరిస్తున్నారు. అన్ని షో రూముల వాళ్ళ పేర్లు ఎలా గుర్తుంటాయి? వాళ్ళేదో నాతో జన్మ జన్మ ల సంబంధం అన్నట్లు పేరు చెప్పి నన్ను అప్పుడే మర్చిపోయారా అన్నట్లు మాట్లాడుతున్నారు.నేనేమో మారుతీ వాడితో ఫోర్డ్ ఫిగో గురించి, హుండయ్ వాడితో బీట్ గురించి బేరాలాడుతున్నా.

అయినా వాళ్ళిచ్చే ఆఫర్స్, పెద్ద కార్లలో వుండే సదుపాయాలు విన్నాక ఎవరు మాత్రం పిచ్చి చిన్న కార్ కొనాలనుకుంటారు? మన అవసరాలు,బడ్జెట్ గొడవలు ఎప్పుడూ వున్నవే కార్ ఏమైనా వంద సార్లు తీసుకుంటామా ఒకేసారి పేద్ద పడవ లాంటి కార్ ఒక 20 లక్షల అప్పు చేసేసి కొని పడేద్దాం అనిపిస్తుంది. చుట్టాలు, చుట్టు పక్కల వాళ్ళు సంతోష పడతారు(నోరు వెళ్ళబెట్టాలి) అని కపటాలోచన వస్తుందే తప్ప, మనకి అసలు కార్ పార్కింగ్ కూడా లేదే అనే కనీస ఆలోచన రావట్లేదు.

ఉదయాన్నే అసలు నిద్రే లేవని రెడ్డి పాపం 4 గంటలకే అలారం పెట్టుకొని మరీ లేచి కార్ ల బ్రోచర్లన్నీ ముందు వేసుకొని, దీని మైలేజ్ ఎంత, దాని రేట్ ఎంత, వాడిచ్చే ఆఫర్ ఎంత, వీడిచ్చే ఆక్ససరీస్ ఏంటి అని కంఠతా పడుతుంటే ఏమీ చెయ్యలేక గబ గబా రెడీ అయ్యి ఆటో లో జె.బి.ఎస్ కి వెళ్ళి, అక్కడ బస్సెక్కి సంగారెడ్డి వెళ్ళటమో, సీతాఫల్ మండి వెళ్ళి ఎం.ఎం.టి.ఎస్ ఎక్కి, లింగంపల్లి తిగి మళ్ళీ నడిచి, ఆటో ఎక్కి, బస్సెక్కి సంగారెడ్డి చేరడమో చేస్తూ నేను రోజులు గడిపేస్తున్నాను.చాలా రోజులయింది కదా మీరు కార్ తెస్తామని, ఏమైంది మీ కార్ అని ఎవరైనా అడిగితే ఇదిగో రేపు, అదిగో ఎల్లుండి అని చెప్పలేక చస్తున్నాను. అసలు ఈ కారు కష్టాలేంటో నాకు.

తీరా ఒక వైపు కార్లు చూస్తూనే, 'ఆఫీస్లో బిజీ గా పని చేసుకుంటూనో, కలక్టర్ గారి రూంలో మీటింగ్ లో ఉంటేనో రెడ్డి పెద్ద కొంపలు మునిగిపోయినట్లు ఫోన్ చేసి " నీకు తెలుసా పెట్రోల్ రేట్ మళ్ళీ పెరుగుతుందంట మనం డీజిల్ కొందాము, ఎల్.పి.జి లీక్ అవుతుందంట, మనం సి.ఎన్.జి చేయించుకుందాం, కాని సి.ఎన్.జి స్టేషన్లు పెద్దగా లేవు, అసలు కార్ కొంటే నెలకి 30,000/- ఖర్చు అసలు కార్ ఒద్దు లే" అని నా బి.పి.పెంచడమో, నాకు సన్యాసం పుచ్చుకోవటం ఉత్తమం అనిపించేలా చెయ్యటమో చేస్తున్నాడు. ఒక్కోసారి రెడ్డిని చూసి జాలేస్తుంది అసలు కార్ లు గురించి ఆలోచిస్తూ సరిగా తిండి నిద్ర కూడా పోవట్లేదేమో అని....ప్చె...ఎంటో ఈ కారు కష్టాలు.కార్ రాక ముందే ఇన్ని కష్టాలు అయితే వచ్చాక ఇంకెన్నో???

కార్ కొనుక్కున్న మా తమ్ముడు నవ్వటమే మర్చిపోయాడు,డ్రైవింగ్ చేస్తున్నంత సేపూ రోడ్లని, రోడ్ మీద పోయే వాళ్ళని తిట్టుకుంటూనే వుంటాడు. నిద్రలో కూడా వాడి కారు ప్రక్కన పిల్లలు ఆడుకుంటూ కారుకి గీతలు పెట్టేసినట్లు, వాడు కరెక్ట్ గా వెళ్తుంటే ఎవడో వెనకనుండి వచ్చి గుద్దేసినట్లు కలలు వస్తున్నాయి వాడికి. మొన్నొసారి ఎవరో లూనా వాడు వీడి కారు ని గుద్దించేస్తే కోపంలో ఏమి చేస్తున్నాడో తెలియక గుద్దించినవాడి కి కార్ ఇచ్చేసి, వాడి లూన వేసుకొని వీడు ఇంటికొచ్చేశాడు (అదీ వర్షం లో)....పాపం పిచ్చి తమ్ముడు.

అసలు పెట్రోలే తాగని, గాలి తో నడిచే కారు దొరికి, వడ్డీలే లేని లోనిచ్చే బ్యాంకు దొరికి,  జీతమే తీసుకోని డ్రైవర్ దొరికి, ట్రాఫిక్కే లేని  ఖాలీ రోడ్ కూకట్ పల్లి రూట్ లో వుండి, 50 కి.మీ. దూరం నేను కళ్ళు మూసి తెరిచేలోగా సంగరెడ్డీ టు సికింద్రాబాద్ ప్రయాణం అయిపోయి, 4 గంటలకే ఆఫీస్ అయిపోయి, 4.10 కే నేను ఇంట్లో వుండి,ఉదయం 9 కి లేవగలిగి, 10 కి ఆఫీసు కి వచ్చేసి ఇలా....అన్నీ జరిగిపోతే ఎంత బాగుంటుంది కదా! ఛా ఇంత చిన్ని చిన్ని కోరికలు కూడా తీరని ఈ దిక్కుమాలిన జీవితం నేను జీవించలేను....అందుకే త్వరగా నిద్ర పోతా. (గుడ్ నైట్)( ఇలాంటివే ఇకొన్ని చిన్న చిన్న కోరికలు ఉన్నాయి- లక్కీ హోం వర్క్ ఎవరు చెప్పకుండా చేసేసు కొని, రెడ్డీ ఇంటిపని అంత చేసేసి, పనే చెప్పని బాస్ దొరికి, ఫ్రీగ జీతమిచ్చే ఉద్యొగం దొరికి...ఇవన్నీ కల కంటున్నా నిద్రలో...)  







Monday, July 23, 2012

హృదయ లేఖ


మొన్న నా అల్మరా అంతా సర్దుతుంటే పాత గ్రీటింగ్ కార్డ్లు, లెటర్లు బయటపడ్డాయి. అవన్నీ నేను దాచుకున్నవి. కనీసం 10 సంవత్సరాల క్రితంవి. నా ఫ్రెండ్స్ బంధువులు పంపిన కార్డ్స్, వ్రాసిన ఉత్తరాలు. అవన్నీ వెతికితే, రెడ్డి పంపిన గ్రీటింగ్ ఒకే ఒకటి వుంది. ఎంత అన్యాయం రెడ్డి నాకెప్పుడు లవ్ లెటర్స్ రాయలేదా అని మళ్ళీ వెతికా, ఆఖరికి నేను ఉన్న ఒక హాస్టల్ వార్డెన్ కూడా ఒకసారి లెటర్ రాసింది కాని, రెడ్డి రాయలేదు అని తేలిపోయింది. విపరీతమైన దిగులొచ్చేసింది. ఛా.. స్కూల్ లో ఉన్నప్పటినుండి ఎంతో మంది లవ్ లెటర్స్ రాసారు నాకు, పోయి పోయి ఒక్క లెటర్ కూడా రాయని ఈ మనిషిని నేను పెళ్ళిచేసుకున్నానా అని తెగ బాధ పడ్డాను.ఇంటికొస్తే కడిగేద్దామని కోపంగా ఎదురుచూస్తున్నా. ఈలోగా నా ఫ్రెండ్ శాంత ఫోన్ చేసింది....

శాంత: హాయ్ డార్లింగ్ ఏమి చేస్తున్నావ్?

నేను: హుహ్..బాధ పడుతున్నాను

శాంత: ఏం? ఈరోజు రెడ్డి నీకు నచ్చిన కూర వండలేదా? చెప్పు, విడాకులకి అప్లై చేసేద్దాం?నాకు తెలిసిన మంచి లాయర్ ని మాట్లాడనా?

నేను: నీ...ఛీ.. అది కాదు, రెడ్డి నాకెప్పుడు లవ్ లెటర్ రాయలేదు, ఈరోజు అల్మరా దులిపితే ఎన్నో లెటర్స్ దొరికాయి కాని ఆలోచిస్తే రెడ్డి నాకు ఒక్క సారి గ్రీటింగ్ కార్డ్ ఊరికే సంతకం చేసి ఇచ్చాడు తప్ప లెటర్ రాయలేదు. అదికూడా ఎవరో కలెక్టర్కో, ఎం.ఎల్.ఎకొ ఇచ్చినట్లు అఫీషియల్ కార్డ్ ఇచ్చి పైన నా పేఅరు, కింద తన సంతకం చేశాడు, ఎంత మోసం, ఎంత దగా, ఎంత దారుణం, ఎంత అది,ఎంత ఇది....

శాంత: ఆపు ఆపు, మీ ఇద్దరి లవ్ లెటర్లు నా దగ్గర వున్నాయి

నేను: అదేంటి? నీకు పిచ్చా? మా లెటర్లు నీ దగ్గరెలా వుంటాయి? అసలు రెడ్డి నాకే రాయలేదు, నీకు రాశాడా?

శాంత: ఎహెయ్, అది కాదు, మీరిద్దరు ఎప్పుడూ ఒకదగ్గరే వున్నరు, తరువాతా మొబైల్స్ వచ్చాయి ఇంకెక్కడ లెటర్స్ రాసుకుంటారు? అది కాక, మన మీటింగ్స్,ట్రైనింగ్స్ లో కూడా ఒకే దగ్గర కూర్చుని చీటీలు రాసుకునే వాళ్ళు మర్చిపోయావా? మీరు ఫ్లాష్ కార్డుల మీద కబుర్లు రాసుకోవటం మేమందరం చూసేవాళ్ళం కాని మేము లవర్స్ కాదు అన్నట్లు వుండే వాళ్ళు. ఒకసారి పేపర్లు లేకపోతే రెడ్డి ఎదురుగా కూర్చున్న నా చున్నీ మీద నీకు ఎదో రాశాడు. ఆ చున్నీ నాదగ్గర ఇంకా ఉంది, కావాలంటే చూపిస్తా!!

నేను: అవునా!నాకు ఏదో లీల గా గుర్తొస్తుంది కాని, అయినా అవి లవ్ లెటర్లు కాదు. ఏవో సోది కబుర్లు, అప్పుడు మేము నిజంగా లవర్స్ కాదు,రెడ్డి నాకెప్పుడు లెటర్ రాయలేదు, ఈరోజు రానీ అయిపోయాడు.

శాంత: సరే రాంగ్ టైం లో ఫోన్ చేశాను, నీకు పిచ్చి, మొబైల్స్ వచ్చాక ఎవరు లెటర్లు రాస్తారు?

అని ఫోన్ పెట్టేసింది.

నిజమే సెల్ ఫోన్ లు వచ్చాక, లెటర్స్ లేవు. కాని మనం మాట్లాడిన మాటలు కాలం తో పాటు మరిచిపోతాము, ఆసమయంలో మన ఫీలింగ్స్ కూడా కాలం తో పాటు మారిపోతాయి, కాని అప్పుడు రాసిన ఉత్తరాలు మాత్రం తీపి ఙ్ఞాపకాలు గా మిగిలిపోతాయి. ఎంతో మంది స్నేహితులు కొంతకాలం మన భావాలని పంచుకుంటూ ఆసమయంలో మన ఆలోచనలని, జీవితాన్ని ప్రభావితం చేస్తారు. ఎందరో బంధువులు మనకి ఒక్కొ సమయంలో మార్గ్దర్శకం అవుతారు, టీచర్లు, తెలిసినవాళ్ళు ఇలా ఎందరో! నా దగ్గర ఉత్తరాలు చూస్తే ఈరోజు నేను ఏంటి అనేదానికి వాళ్ళందరు కారణం, కాని వాళ్ళందరు నా జీవితాన్ని ఎలా మలిచారు అని ఆ ఉత్తరాలే చెప్పాయి. అవి చదివాకా నాలో చాలా భావాలకి, ఆలోచనలకి, నేటి నా దిశ, పయనానికి కారణాలు దొరికాయి.

ఉదాహరణకి, నా  చిన్నప్పుడు మా ట్యూషన్ మాస్టారు నాకు ఎప్పుడూ పుస్తకాలు గిఫ్ట్లు గా ఇవ్వటమే కాకుండా, అతను యూనివర్సిటీకి చదువుకోడానికి వెళ్ళిపోయినా కూడా ఉత్తరాలు రాసి పలానా పుస్తకం చదువు అని చెప్పేవారు. దానితో నాకు విపరీతమైన పుస్తకాల పిచ్చి వచ్చింది. ఈరోజు నా భాషకి,రాయటంలో ఆశక్తి కి అదే కారణం. ఒక సీనియర్ అక్క, పెళ్ళి అయ్యాక లెటర్స్ రాసేది, తనకి వాళ్ళ ఇంట్లో విపరీతమైన ఆంక్షలు, బొట్టు, కట్టు తీరు దగ్గర నుండి, తనేమి తినాలి ఎలా నడవాలి అన్నీ మారిపోయానని, పెళ్ళి తనలో తనకి ఇష్టమైన విషయాలు కూడా లేకుండా చేసిందని రాసేది, దానితో నేను ముందే చాలా విషయాలలో ఎలా ఉండాలి అని  నిర్ణయించుకున్నాను.

ఇంతే కాదు, ఒకసారి మా మామయ్య ట్రైన్ ఆక్సిడెంట్లో ఇరుక్కుని వారం రోజులు ఆ శిబిరంలో వున్నారు. అక్కడనుండి నాకు ఉత్తరం రాశారు, సేవ అనేది ఎంత అవసరమో, మనిషి మనిషికి సహాయం చెయ్యటం లో ఎంత తృప్తి ఉందో అప్పుడు తెలిసింది.

ఒకప్పుడు సెలవుల్లో కూడా వదలలేక ఉత్తరాలు రాసుకున్న స్నేహితులం ఇప్పుడు ఎందుకు అంత దూరం అయిపోయాము? అని ఆ ఉత్తరాలు చదివాక మళ్ళీ తన మీద ప్రెమ పొంగిపోయి కాల్ చెయ్యలనుకున్నా, కాని నా మనసులో భావం మాటల్లో వ్యక్తం కాదని అప్పుడే తెలిసింది. మేమిద్దరం కలుస్తున్నాము అప్పుడప్పుడు మాట్లాడుతున్నము కూడా కాని, ఉత్తరం చెసే మాయ ఇవేవి చెయ్యలేకపోతున్నాయి.

హాస్టల్ లో ఉన్నప్పుడు డాడీ రాసిన ఉత్తరాలు, డాడీ అంటే భయం, భక్తే కాకుండా, డాడీ మనసులో ప్రేమ ని తెలియజేశాయి, డాడీ నాతో ఎప్పుడూ ఎదురుగా మాట్లాడని కబుర్లు తెలియజేశాయి. మమ్మీ రాసిన ఉత్తరాలు కేవలం ప్రేమ చూపి సాఫ్ట్ గా కనిపించే మమ్మీ లో ఎంత ధైర్యం,అలోచనా ఉందో, ఆమె లోని ఒక స్త్రీ ని కూడా తెలియజేశాయి. మనకు తెలిసిన మనుషుల్లోనే మరో దాగి ఉన్న కోణం చూపించగలిగే శక్తి ఉత్తరాలకు ఉంది.

క్లాస్ మేట్ అబ్బాయి రాసిన ఉత్తరం అప్పట్లో చిరాకొచ్చినా, అయ్యో నాకోసం అంత ఆలోచించాడా ఎంత టైము నాకు లెటర్ రాయడానికి ఇచ్చాడా అని ఆలోచిస్తే జాలి వేస్తుంది, ఇప్పుడు ఎంతో సీరియస్ గా జీవితంలో పడిపోయిన మనకి ఆ చిన్న విషయాలలో ఉన్న ఇంత ఆనందం తెలిసొచ్చింది. దాదాపు 10,15 సంవత్సరాలు గా అసలెవరైనా ఉత్తరాలు రాసుకుంటున్నారా? నేనైతే రాయట్లేదు. చిన్నప్పుడు ఇన్లాండ్ కవర్లు కొనడం, నీట్ గా ఉత్తరాలు రాయటం, రోజూ పోస్ట్ చెయ్యటం, పోస్ట్ మేన్ మనకి ఉత్తరం తెస్తాడని ఎదురుచూడటం, ఒకేసారి 3,4 ఉత్తరాలొస్తే గొప్ప అయిపోవటం, హాస్టల్ లో అయితే ఇక చెప్పక్కర్లేదు, ఏ అమ్మాయికి ఎక్కువ ఉత్తరాలొస్తే ఆమె ఒక పెద్ద టాపిక్, తన వైపు ఈర్ష్యతో చూడటం, ఇంకో ఉత్తరం వచ్చేవరకు చదివినదే మళ్ళీ మళ్ళీ చదవటం. కొన్ని ఫ్రెండ్స్ కి పేరెంట్స్ కి చూపించేవి, కొన్ని చూపిస్తే ఏమంటారో అని భయపది దాచేసేవి, లేదా చింపేసేవి. కొన్ని బాధలో చదువుకునేవి, కొన్ని సంతోషంగా చదువుకునేవి.

ఉత్తరం రాయడానికి ప్రతి ఒక్కరు కాసేపు ఈలోకం నుండి బయటకు వెళ్ళి ఊహా లోకానికి వెళ్ళాలి, మనం ఎవరికి రాస్తున్నామో వాళ్ళతో మాట్లాడుతున్నట్లు ఊహించుకోవాలి, నవ్వాలి, కోప్పడాలి, ఆలోచించాలి,ఇంకా ఎన్నెన్నో గుర్తు చేసుకోవాలి. ఒక్కొసారి మొదలు పెట్టిన ఉత్తరం రాయలేక పోతాము, కారణం రాయడానికి ఆ మనిషితో మానసిక సంభాషణ చేసే పరిస్థితులు కుదరక. అంటే ఉత్తరం రాయటం అంటే ఎదో కెలకటం కాదు మనసు పెట్టి సంభాషించడం.


ఇప్పుడు బహుశా 10,15 సంవత్సరాలుగా నాకు ఒక్క ఉత్తరం కూడా రాలేదు,నేను రాయలేదు. ఇంటర్ నెట్ వచ్చాక ఎప్పుడైన ఫ్రెండ్స్ మెయిల్ చేస్తారు, లేదా ఎస్.ఎం.ఎస్ లేదా ఆన్ లైన్ చాటింగ్. కాని ఆ మనిషి లేకుండా ఎదురుగా ఊహిస్తూ ఊహలకి రెక్కలిస్తూ, భావాన్ని స్వతంత్రంగా రాయగలిగితే వచ్చే ఎఫెక్ట్ వీటిలో లేదేమో! తరువాత ఆ ఉత్తరాన్ని దాచుకొని, కొన్నాళ్ళ తరువాత ఆ నలిగిన కాగితాన్ని చదువుకుని కాలంలో వెనక్కి పరిగెత్త గలిగే ఆనందం వీటిలో రాదేమో!

నేను టెక్నాలజీకి వ్యతిరేకిని కాను,కాని ఇలాంటి సున్నిత భావాలు, సుకుమార సాన్నిహిత్యం ఇచ్చే ఉత్తరాలకే నా ఓటు.

ప్రియుడు ప్రియురాలిని లేదా భర్త భార్యని పొగడటం కూడా ఉత్తరాలలోనే అందంగా ఉంటుంది, ఆ తొలి రోజుల మధుర భావం ఎప్పటికీ నిలిచిపోయే ఒక ప్రేమ లేఖ, వదిలి ఊరెళితే వచ్చే విరహ లేఖ, ఆచారాలు, పెద్దలు పేరు తో నన్ను దూరం చేస్తున్నావని సున్నితంగా తిట్టుకునే కలహ లేఖ,దూరం గా వున్న బిడ్డకి అమ్మ రాసే అమృత లేఖ, నాన్న డబ్బు పంపుతూ రాసే బుద్ధుల లేఖ, అక్క చెల్లెళ్ళు రాసుకునే కలగాపులగం లేఖ, అన్న దమ్ములు రాసుకునే పోటీ లేఖ, స్నేహితులు రాసుకునే తరగని కబుర్ల చిలిపి లేఖ, గురువు రాసే మార్గదర్శక లేఖ, గడుగ్గాయిలు రాసే గడసరి లేఖ, హాస్టల్ నుండి వార్డెన్ కి అర్ధం కాకుండా రాసే కంప్లైంట్ లేఖ...ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో, ఎన్నెన్నో...

మీ జీవితంలో కూడా ఎన్నో రకాల లేఖలు వచ్చి ఉంటాయి, ఒకసారి గుర్తు చేసుకోండి, వీలైతే ఒకరికి మీరు లేఖ రాసి సర్ప్రైజ్ చెయ్యండి. నేను కూడా అదే ప్లాన్ లో ఉన్నాను. ఇంతకీ ఎవరికి రాయాలబ్బా???? నాకు ఎప్పుడూ లెటర్ రాయని రెడ్డిని తిడుతూ రాయనా? లేక నేను పట్టించుకోకపోయిన నాకు లవ్ లెటర్స్ రాసిన వాళ్ళలో ఎవరినైనా ఎక్కడున్నారో కనిపెట్టి అప్పుడు తప్పు చేశాను, ఇప్పుడు జవాబు ఇస్తున్నా అని రాయనా???

Saturday, July 21, 2012

బ్లాగాలని వుంది

బ్లాగాలని వుంది. సినిమా టైటి ల్  కాదు, నా ఫీలింగ్. ఏ మ0టారు ?

ఒకసారి నా పోస్ట్ లు చదివి మళ్ళీ నిర్ణయ0 తీసుకుంటా