Tuesday, June 29, 2010

రేపిస్ట్ ...కవిత్వం (2nd part).

" దేవుడు కరుణిస్తాడనీ, వరములు కురిపిస్తాడనీ నమ్మ లేదు నువ్వు ఇక్కడ ప్రత్యక్షమైన వరకు" ఇలాగే పాడుకున్నాను, ఆ రోజు శ్రీను తన ప్రకృతి కార్యక్రమం ముగించుకొని వచ్చేసరికి.తను  నా కళ్ళకి అప్పుడే లెట్రిన్ కి వెళ్ళి వచ్చి ప్రశాంతంగా చూస్తున్న దేవుడిలా (ఓ విష్ణు మూర్తి, ఓ సాయి బాబా,ఓ జీసస్,ఓ అల్లా) కనిపించాడు.

ఆ రోజు రెడ్డీ తన రేపిస్ట్ అని చెప్పిన తరువాత నేను కాస్త జాగ్రత్త పడ్డాను. రెడ్డీని పూర్తిగా అవాయిడ్ చేసేదాన్ని. కానీ చాలా సార్లు అసలు ఆ రేప్ కధ గురించి అడగాలని అనిపించేది. మీరే ఊహించండి ఎక్కడో సినిమాలలో చూస్తాము కానీ నిజంగా రేపిస్ట్ లని,మర్డర్ చేసినవాళ్ళని కలిస్తే ఎవరికైన అసలు వాళ్ళు అలా చెయ్యడానికి కారణాలేంటి, చేస్తున్నప్పుడు,చేసే ముందు తరువాత వాళ్ళ మనోభావాలేంటి అని తెలుసుకోవాలి అనిపించదా? నాకు కూడా అలాగే అనిపించింది.కానీ భయం వల్ల అడగలేదు.అసలు మాటలే మానేసాను.కానీ మళ్ళీ నడక తప్పలేదు, రాత్రి పగలు కలిసి వుండేది తప్పలేదు.

అసలు ఫస్ట్ ఇంప్రెషన్ ఈజ్ బెస్ట్ ఇంప్రెషన్ అని ఎవరండీ చెప్పింది?అసలు ఒక మనిషి ఇలాంటి వాడు అని చెప్పడానికి జీవితకాలం సరిపోతుందా?అందులోనూ మనిషి రోజు రోజు కూ మార్పు చెందుతుంటాడనిపిస్తుంది నాకేంటో. ఒక సారి అతి భయస్థుడు అనిపించిన మనిషి ఒకసారి ఎంతో ధైర్యం ప్రధర్శిస్తుంటారు, ఎంతో మాటకారి అనిపించినవాళ్ళు ఒక్కో విషయంలో మౌనం గా వుంటారు.అలాగే ఈ రెడ్డీ అసలు అమ్మాయిలతో నేను మాటలే ఆడను అన్నట్లు బిల్డప్ ఇచ్చాడు, తీరా చూస్తే ఎవరినో రేప్ చేసి వచ్చాడంట. హమ్మో! నయం నేను గడుసుదాన్ని కాబట్టి నాకేమీ కాలేదు అనుకొని రెడ్డీ తో జాగ్రత్తగా (దూరం గా) వుండటం మొదలు పెట్టాను. రెడ్డీ కూడా నా పలకరింపుల గోల నాకు కాపల కాసే పదవి తప్పిందనేమో హాయిగా వున్నాడనిపించింది.కానీ ఒకరోజు శ్రీను ఇంటికెళ్ళాడు. తప్పనిసరిగ మండల ఆఫీసులో ఆ మండలానికి సంబందించిన సమాచారం తీసుకుని రావాల్సిన పని వుంది. అప్పటికే చాలా రోజులుగా తిరుగుతుంటే ఆరోజు వాళ్ళు ఇస్తామన్నారు. వెళ్ళక తప్పదు. వజ్రపుకొత్తూరు మండల ఆఫీసు ఏ ఊరికి సంబంధం లేనట్లు ఒక నిర్మానుష్యమైన స్థలంలో వుంది. రెడ్డీ తో వెళ్ళాలంటే భయం వేసింది. ఏడుపు కూడ వచేస్తుంది. కానీ భయం లేనట్లు నటిస్తూ వెళ్ళాను.పని అయిపోయింది కానీ కాస్త లేటయ్యింది. చీకటి పడుతుంది బస్సులు రావటం లేదు. రెడ్డీ నేను ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడక కొన్ని రోజులయ్యింది.ఇక అక్కడ వుండిపోవాల్సిన పరిస్తితి కానీ ఎవరూ తెలీదు.బస్సు వస్తే బాగుండు అని, రాకపోతే నా పరిస్తితి ఏంటి అని అలోచనలతో టెన్షన్ పడుతున్నాను.ఎవరైన కదిలిస్తే ఏడ్చేస్తా అటువంటి పరిస్థితి. రెడ్డే నాకంటే ఎక్కువ టెన్షన్ పడుతున్నాడనిపించింది ఎందుకో!ఇక చీకటి అయిపోయాక అప్పుడు మాట్లాడాడు. ఆకలేస్తుందా అని. చా ఇంతసేపు టెన్షన్ పడింది ఆకలికా?అనుకున్నాను. ఊహూ అని తల అడ్డంగా ఊపాను.  సరే ఇక బస్సులు రావు ఏమి చేద్దాము అని అడిగాడు. ఎవరైన తెలిసిన వాళ్ళుంటే వాళ్ళింటికి వెళ్ళి వుండటమే. మాకు అక్కడ ఎవరూ తెలీదు. కానీ ఇంతక ముందు వచ్చినప్పుడు రెడ్డీ ఒక గ్రామంలో వున్నాడు. వారి గ్రామం అడ్డదారిన నడిస్తే దగ్గరవుతుంది అక్కడికి వెళ్దామా అన్నాడు. రెండో ఆలోచన లేకుండా వొప్పేసుకున్నాను. నా భయాలన్నీ నాలోనే వున్నా అప్పటికి వేరే దారి లేదు. కాస్త చిన్న వెలుగు వుంది కానీ పొలం గట్లమీద నడుచుకుంటూ వెళ్ళాలి.పగటి పూట పొలం గట్లు మీద నడవటమే కస్టం నాకు పడిపోతూ వుండే దాన్ని, ఇక రాత్రి పూట కళ్ళు పొడుచుకున్నా ఏమీ కనిపించడంలేదు. తాడి చెట్టులా నా ముందు వెళ్తున్న రెడ్డీ నీడ కాసేపు కనిపించింది. కాసేపయ్యాక అదికూడా మాయం అయిపోయింది.ఇక ఆతరువాత రెడ్డీ నా బ్యాగు ని పట్టుకొని లాక్కొని వెళ్తుంటే నేను ఎక్కడ కాలు వేస్తున్నానో కూడా తెలియకుండా వెళ్తున్నాను.
దగ్గరే, ఇక్కడే అని చెప్తూ అప్పటికే ఒక  గంట నడిపించాడు. ఆ చీకటికే నాకు ప్రాణంపోయేలా అనిపిస్తుంది. అసలు ఇదంతా నాకు అవసరమా? హాయిగా ఇంట్లో వుండి మా డాడీ తీసుకొచ్చిన ఏ సిమెంటు వ్యాపారినో,సివిల్ కాంట్రాక్టర్నో, ఎన్.ఆర్.ఐ.నో పెళ్ళి చేసుకొని, ఒకరు ఇద్దరు పిల్లల్ని కనుకుటూ కూర్చోకుండా నాకేంటి ఈ బాధలు.ఇలా నన్ను నేను తిట్టుకుంటుండగా, ఇంతలో నా కాలుపై ఎదో కుట్టినట్లైంది. పొలంలో ఏముంటాయి? పాములు అని వెంటనే ఆన్సర్ వచ్చేసింది మైండ్ లో.రెడ్డీ పాముకరిచింది అని చెప్పాను అనుకున్నాను కానీ ఎప్పుడు కళ్ళుతిరిగి పడిపోయానో నాకే తెలీదు,ఎందుకంటే నాకు అప్పటివరకు ఎప్పుడూ కళ్ళుతిరగలేదు. చిన్నప్పుడెప్పుడో స్కూల్ అసెంబ్లీ లో అందరు కళ్ళుతిరిగి పడుతున్నారు కదా అని నేను కూడా మా ఫ్రెండ్ ని అడిగి తను పట్టుకుంటాననే గ్యారంటీతో కావాలని పడిపోయినట్లు నటించా అంతే. కానీ ఈసారి నిజంగానే కళ్ళు తిరిగాయి.కానీ లేచేసరికి రెడ్డీ మొహం మీద నీళ్ళు వేసినట్లున్నాడు ఏమి జరిగింది అని అడిగాను. నీకు పాము కరిచింది అని చెప్పాడు. హమ్మో అవునుకదా అని మళ్ళీ నొప్పి గుర్తు చేసుకొని ఏడవటం మొదలు పెట్టేసాను. అయ్యో నేను ఇక్కడే చచ్చిపోతానా, ఎలా రెడ్డీ, ప్లీజ్ నన్ను హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళవా అని ఏదేదొ మాట్లాడేసి ఏడ్చేస్తున్నను.నాకు నా ప్రాణం అంటే అంత ఆశ/తీపి వుందని నాకు అప్పుడే తెలిసింది.రెడ్డీ ఏమో మరీ అంత ఫీల్ అయిపోకు, పాము కాదు కనీసం చీమ కూడా కాదు చూడు ముల్లు చెట్టు. నీ కాలు కి ముల్లు గుచ్చుకుంది అంతే అని తన దగ్గర వున్న అగ్గిపెట్టెలో అగ్గిపుల్ల వెలిగించి చూపించాడు.రెడ్డీ సిగరెట్ తాగే అలవాటు ఆరోజు నాకు ఉపయోగపడింది.

మెల్లిగా అగ్గిపెట్టెలో పుల్లల్ని వెలిగిస్తూ ఆ వెలుగులో కొంతసేపటికి ఆ ఊరు చేరాము. వాళ్ళు నిజంగా రెడ్డీ ని ఏదో వాళ్ళ స్వంత కొడుకు వచ్చినట్లు రిసీవ్ చేసుకున్నారు. మాతో ఒక్కమాట కూడా మాట్లాడని మనిషి వాళ్ళకి ఒక విజిట్ లో అంత క్లోజ్ ఎలా అయిపోయాడో నాకు అర్ధం కాలేదు. నేను వున్న ఇళ్ళల్లో వాళ్ళు నన్ను గుర్తుపెట్టుకుంటారు కాని ఇంత ఆప్యాయత వుంటుందా అనేది అనుమానమే! మొత్తానికి వాళ్ళకి చెప్పాడు, ఆరోజు చెప్పాను కదండీ మా టీంలో ఒకమ్మాయి వుందని ఆమే శిరీష అని పరిచయం చేశాడు, వాళ్ళు కూడా నేనేదో ముందుగా తెలుసన్నట్లే మాట్లాడారు. ఎలా అయినా శ్రికాకుళం ఏరియాలో చూసిన ఆప్యాయత నేను ఇంక ఎక్కడా చూడలేదు. స్నానానికి వేడి నీళ్ళుపెట్టి, వేడి వేడి చేపల పులుసుతో అన్నం పెట్టారు.ఏ గ్రామం వెళ్ళినా ఇలాంటి మర్యాదలుంటాయి. కాసేపటికి బోజనాలు కానిచ్చి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నాము. రెడ్డీ కి ఆ ఊర్లో చాలా మంది పరిచయం అయిపోయినట్లున్నారు, పిల్లలందరు వచ్చేశారు అన్నా అన్నా క్రికెట్ ఆడదాము అనుకుంటూ, నాకు నిజంగా ఆశ్చర్యంగా అనిపిస్తుంది. మాతో సరిగా మాత్లాడటమే రానట్లుంటాడు,ఇక్కడి వాళ్ళకి ఇంత క్లోజ్ ఎలా అయ్యాడా అని. ఈ లోగా ఇంట్లో నుండి గట్టిగా అరుపులు ఏడుపులు, ఏమయిందో అని ఖంగారు పడి లోపలకి వెళ్ళేసరికి, ఆ ఇంట్లో వాళ్ళ చిన్న కోడలు మెలికలు తిరిగిపోతుంది కడుపు పట్టుకొని. ఆమె ప్రెగ్నెంట్ అని రెడ్డీ పలకరించిన విధానం బట్టి ఇంతకు ముందే అర్ధం అయింది.ఇంతలో ఏమైందో. ఆ సమయానికి ఆ ఇంట్లో మగవాళ్ళెవరూ లేరు. వజ్రపు కొత్తూరు మండలం లో చాలా ఇళ్ళల్లో మగవాళ్ళందరూ అండమాన్ కో, దుబాయ్ కో లేదా మిలటరీ కో వెళ్ళివుంటారు. ఆడవాళ్ళు జీడితోటలు, పొలాలు, చేపల వ్యాపారం చేస్తూ ఇక్కడే వుంటారు.వీళ్ళింట్లో ఇద్దరు కొడుకుల్లో ఒకరు అండమాన్, ఒకరు మిలటరీ. మామగారు మర్నాడు సంత వుందని వేరే వూరెళ్ళారు. అందరు ఖంగారు పడుతున్నారు, ఏడుస్తున్నారు. పల్లెల్లో మంచి/చెడు ఏంటంటే ఒకరింట్లో ఏదైనా జరిగితే అందరూ విపరీతంగా పట్టించుకుంటారు.ఒక్కొసారి అది ఇబ్బంది గా కూడా వున్నా, ఒక్కొసారి ధైర్యం ఇస్తుంది. పక్క ఇంట్లో వాళ్ళు అందరుర్ వచేశారు. కానీ ఆ టైము లో ఏమి చెయ్యాలి. ఊర్లో హాస్పటల్, డాక్టర్ లాంటి సదుపాయాలుండని ఇలాంటి ఊర్లు చూస్తే నాకు చాలా భయం. ఒకరు ఎడ్ల బండి లో తీసుకెల్దామని ఒకరు ఉదయం వరకు చూద్దామని, ఒకరు మంత్రసాని ని పిలిపిద్దామని సలహాలు. రెడ్డీ సడన్ గా ఎవరిదైనా బైక్ వుంటే ఇవ్వండి పలాస తీసుకెళ్తాను అని అడిగాడు కాని ఆ నొప్పితో ఆమె బైక్ మీద సరిగా కూర్చోలేదు కాబట్టి వెనక ఆమెకి సపోర్ట్ గా ఎవరైన ఇంకొకరు కూర్చోవాలి. మొత్తానికి 3 బైక్స్ లో వెంటనే బయలుదేరిపోయాము. దారిలో ఆటో కనిపిస్తే ఆమెని అందులోకి మార్చాలని అలోచన. అందరిలో నేనే బైక్ మీద అటు ఇటు కాళ్ళు వేసుకొని కూర్చోగలను కాబట్టి నేను ఆమె, రెడ్డీ బైక్ మీద. వాళ్ళ అత్తగారు ఇంకొకతను కలిసి వేరె బైక్ మీద, మూడవ బైక్ వెరే ఒకతను వచ్చారు. మాకు బెండిగేటు దగ్గరే ఆటో దొరికింది కానీ ఈలోగా నాకర్ధమైంది ఏంటి అంటే ఆ అమ్మాయికి అబార్షన్ అయింది అని,ఆమె కాసేపటి వరకు నొప్పి అని ఏడ్చింది కాసేపటికి నామీద తల వాల్చేసింది.చాలా చెమటలు పట్టేశాయి, ఒళ్ళంతా చల్లగా అయిపొఇంది.చనిపోయిందేమో అని భయం వేసింది నాకు. రెడ్డీ కి చెప్తే చేతులు రుద్దుతూ వుండమన్నాడు. అలాగే చేశాను. ఆటో లోపలికి ఇద్దరం మోసుకొని పడుకోబెట్టాము. అప్పటికి మిగిలిన వాళ్ళు వెనక వస్తున్నారు.నా ఒళ్ళో తల పెట్టుకున్నాను చేతులు రుద్దుతూ కూర్చున్నాను, రెడ్డీ తన ఒల్లో కళ్ళు పెట్టుకొని అరికాళ్ళు రుద్దుతున్నాడు. అప్పటికే ఆమెకి బ్లీడింగ్ ఎక్కువైంది. హాస్పటిల్ దగ్గరకి రాగానే రెడ్డీ నన్ను నీకు చున్నీ అవసరమా అని అడిగాడు, నాకు ఒక నిముషం ఏమీ అర్ధం కాలేదు. అలా తిక్కదానిలా మొహం పెట్టి చూశాను,తనే ఆటో దిగాక నా చున్నీ తీసుకొని ఆమె నడుము కి చుట్టమని చెప్పాడు. అప్పటికి అర్ధం అయింది నాకు. లోపలికి తనని రెడ్డీ నే మోసుకొని వెళ్ళాడు. ఆతరువాత అన్నీ వెంటనే జరిగిపోయాయి. ఆ రాత్రి తెల్లార్లూ అక్కడే వున్నాము. అన్ని ఖర్చులు రెడ్డీ పెట్టుకున్నాడు. అప్పుడర్ధమైంది నాకు వాళ్ళెందుకు రెడ్డీ అంటే అంత ఆత్మీయంగా వున్నారో. నేను అదే లేదా అటువంటి ఎలాంటి పరిస్థితిలో వున్నా రెడ్డీ అంత చొరవ తీసుకొనేదాన్ని కాదేమో.ఆ ఇంట్లో వాళ్ళు ముఖ్యంగా వారి కోడలు,అన్నా అని పిలుస్తూ ఎంతో ఆత్మీయంగా వుండేది. అలా ఏ ఊరు వెళ్ళినా అక్కడ రెడ్డీకి కొందరు ఆత్మ బంధువులుండే వాళ్ళు.

మొన్న రేపిస్ట్ లా కనిపించిన వాడు ఈరోజు ఒక గొప్ప మనిషిగా కనిపించాడు. నాలాగా హడావిడిగా మాట్లాడేవాళ్ళే చొరవ వున్న వాళ్ళు అనుకునే దాన్ని. కాని ఆ సమయంలో నా నోరు,తెలివి ఏమైపోయిందో మరి. రెడ్డీ కి అంత చొరవ ఎలా వచ్చిందో మరి.ఆ తరువత చాలా తీవ్రంగా ఆలోచించాను.ఇంత మంచి మనసున్న మనిషి రేప్ ఎలా చెయ్యగలిగాడా అని, దానికి చాలా కధలు ఊహించుకున్నాను,బాగా డబ్బు పొగరున్న ఒకమ్మాయి పొగరు అణచడానికి, ఊర్లో ఆ పిల్ల నాన్న చేస్తున్న దుర్మార్గాలు అడ్డుకోడానికీ ....మొదలైన ఎన్నో తెలుగు సినిమా కధలు ఊహించాను.తనలో వున్న మంచి మనిషిని ఎలా వుద్ధరించాలా అని కూడా చాలా ప్రణాళికలు వేశాను.ఇక ఊహించడానికి చిరాకేసి ఒక రోజు ఒక ఊర్లో ఫీల్డ్ పని అంతా అయ్యాక ఆ ఊరివాళ్ళు మాకు వుండడానికి ఇచ్చిన దేవాలయంలో బయట కూర్చున్నప్పుడు ఇక వుండబట్టలేక అడిగేశాను."రెడ్డీ ఇలా అడుగుతున్నానని ఏమీ అనుకోకు, నిన్ను 3,4 నెలలుగా చూస్తున్నాను, మంచివాడిలాగానే కనిపిస్తున్నావు,(అది కూడా డౌటే అన్నట్లు)  మరి రేప్ ఎందుకు చేశావు?ఆమె ఎవరు?ఆమె మీద నీకు కోపమా లేకపోతే ఏదైన కారణం వుందా?రేప్ చేస్తుంటే నీకు ఏమీ అనిపించలేదా?(ఈ ప్రశ్న వేసినప్పుడు ఒక పిచ్చి చూపు చూశాడు నా వైపు) అంటే బాధ అనిపించలేదా ఆ అమ్మాయిని చూస్తే?తప్పు చేస్తున్నట్లు అనిపించలేదా? ఆమెని పెళ్ళిచేసుకుంటావా? ఆ అమ్మాయి ఒప్పుకుంటుందా?ఎందుకిలా చేశావు?నీకు అసలు రేప్ చెయ్యటం ఎలా...."    అని అడుగుతూనే వున్నాను,ఇంకా నా ప్రశ్నలు చాలా మిగిలిపోయాయి కానీ అప్పటికే రెడ్డీ పెద్ద శబ్ధం చేస్తూ నాకొక నమస్కారం పెట్టేసి"అమ్మా తల్లీ నీ ప్రశ్నలతో నన్ను రేప్ చెయ్యకు, నేనేదో నిన్ను ఆటపట్టిద్దామని రేప్ కధ చెప్పాను. నాకు అంత సీన్ లేదు, నాకు అసలు అమ్మాయిలతో మాట్లాడటం అలవాటేలేదు, మా వైపు అమ్మాయిలు చదువుకొనేది తక్కువ అందుకని కాలేజిలో కూడా పెద్దగా అమ్మాయిలు లేరు, అసలు నాకు నిన్ను చూస్తేనే భయం ,నువ్వేమో అది ఇది అని ఏదో ఒకటి మాట్లాడిస్తావు.అందుకే నిన్ను భయపెట్టి నిన్ను దూరంగా వుంచి నేను సేఫ్ గా వుందామని అలా చెప్పాను.కానీ నువ్వేమో నన్ను ఒక సీరియల్ రేపిస్ట్ ని, సైకో ని ఒక సైకో డాక్టర్ అడిగే ప్రశ్నలన్నీ అడుగుతావనుకోలేదు.ప్లీజ్ నన్నొదిలేయ్ నేను ఎప్పుడూ రేపులు,నిన్నలు చెయ్యలేదు, భవిష్యత్తులో ఒకవేళ చెయ్యాలనిపించినా ఈ ప్రశ్నలన్నీ గుర్తొచ్చి ఇక చెయ్యలేను " అని చెప్పాడు.నాకు కోపం, ఉక్రోషం, మంచివాడే అనే రిలీఫ్ అన్నీ కలగాపులగంగా వచ్చాయి.ఒక మనిషి మంచివాడు కాదు అంటే మనకి ఎందుకు అశాంతి, మంచివాళ్ళని చూస్తే ఎందుకు సంథొషం? కానీ ఆ టైములో ఉక్రోషం డామినేట్ చేసి మొహం మాడ్చుకొని కూర్చున్నాను.అప్పుడు రెడ్డీ నా గురించి చెప్పిన మాటలు నా కోపం బాధ అన్నీ తగ్గించేసాయి.
 
"కానీ శ్రీను ని,నిన్ను చూస్తే, మీ స్నేహం చూస్తే చిన్నప్పటి మనసుతో మీరెలా ఇంక వుండగలిగారు అనిపిస్తుంది, అలా అబ్బాయిలు అమ్మాయిలు ఫ్రెండ్స్ గా ఎలా వుండగలరు అని ఆశ్చర్యం వేస్తుంది, మాకెందుకు అలాంటి అవకాశం, పరిస్తితులు లేవా అనిపిస్తుంది. మీ స్నేహం చూస్తే నేను కూడా మీలాగే వుండగలిగితే బాగుంటుంది అనిపిస్తుంది, కానీ మా పరిస్తితులు మమ్మల్ని ఆడపిల్లలు మగపిల్లలు  మట్లాడుకోవటమే తప్పు అని నేర్పాయి"  అనిచెప్పాడు.  నిజమే కదా ఇప్పటికీ చాలా మంది పల్లెలు పట్నాలు అని తేడాలేకుండా ఇంకా ఇటువంటి పరిస్థితిలో వున్నారు. కాని స్నేహం మధురమైనది అది ఎవరి మద్య అయినా ఒకటే, జాతులు, కులాలు, పేద, గొప్ప,ఆడ,మగ అని తేడా వుంటుందా.నా భయం బాధ అన్ని తీసేసినట్లు పోయాయి.కాకపోతే ఒకటే బాధ కలిగిన విషయం, అన్నిరోజులుగా నేను ఊహించుకున్న సినిమా కధలన్నీ వేస్ట్ అయిపోయాయి. చా!!ఒక రేపిస్ట్ ని మార్చాలనుకున్న నా కలలన్నీ కల్లలైపోయాయి.ఎందుకో నేను ఈవిషయంలో చాలా డిసప్పాయింట్ అయ్యాననిపించింది ఎందుకంటే నేను మరి ఈ క్రింద  కవిత్వం నేను అప్పుడే వ్రాశాను......

"అంతా బ్రాంతియేనా..జీవితానా వెలుగింతేనా..
ఆశా నిరాశేనా మిగిలేదీ చింతేనా"
 
(సరే ఈరోజు కాకపోతే రేపు మళ్ళీ ఇంకో రేపిస్టో,గజ దొంగో,హంతకుడో దొరక్కపోతాడా నేను వుద్ధరించడానికి!లోకం అంత గొడ్డు పోయిందంటారా మీరే చెప్పండి)

16 comments:

భాస్కర రామిరెడ్డి said...

:D, మీరిలాగే ఇంకో రేపిస్టో,గజ దొంగో,హంతకుడో దొరక్కపోతాడా అని ఎదురుచూస్తూ వుండండి. బాగుందండీ.

viplove said...

Hii
I dont know from where and how I ended up to this page of your blog, as I was wandering through many blogs from past 5hrs and lost where i started :) , but , I LOVED this story of yours
btw, if you dont mind me asking , Is it fictitious or real experience?
and how and why the people in story are VELUGU project at all? ( i am going to dig in to previous posts to find an answer once i post this comment )
finally ,
I must say ,
at the cost of making a humorous story , I felt , lot of poetic and mystic beauty has been overlooked.
The instance of walking in fields, lighting match sticks one by one ; using up bathroom at 3am ; screaming loud in open places ; the ride to reach hospital on bikes ;]

రాజ్ కుమార్ said...

హమ్మయ్య... నా టెన్షన్ తగ్గిందండి ఇప్పుడు..
మీరు కవితలు బాగా రాస్తున్నారండీ. :) :)

Anonymous said...

Superb narration!

I appreciate the way you revealed your thoughts honestly. Congrats!

Bhaskar

శిరీష said...

@venuram, thanks andi. meeku konni kavitalu pampamantaara?

@viplove thanks for commenting, every thing i am writing is what happend in my life. i did not understood your question about velugu project ppl. and yes you may be right i am not able to tell the story in a beautiful poetic way. but i am not a poetic person. i am jovial and take all situations in life like that only, so may be becos of that i am writing like that.( read my "vennela raatrulu" poast in which i wrote little poetic i think). thanks for your feedback.


@Baskar ramireddy garu, naa anweshana waste kaaledulendi. thanks for commenting.

రాజ్ కుమార్ said...

అంత అద్రుష్టం నా ఒక్కడికేనా?? ఇప్పటిలాగానే బ్లాగు లో పెట్టేయండీ.. అందరం చదివి తరిస్తాం. :) :)

శివ చెరువు said...

Super gaa raasaaru.. the way you narrated the story is amazing.. ;)

Ram Krish Reddy Kotla said...

మీ రేపిస్ట్ ...కవిత్వం రెండవ భాగం కోసం కళ్ళు కాయలు కాచేలా ఎదురు చూస్తున్నాను అంటే మీరు మాత్రం నమ్మితీరాల్సిందే :-)... ఇక పోతే, ఈ రెండవ భాగాన్ని అందరికన్నా ముందు చదివిందే నేనే.. :-)..మాలికలో ఇలా అప్డేట్ అయిందో లేదో.. అలా చదివేసా..కానీ కామెంట్ అయ్యింది లేట్.. నేను ఊహించిందే నిజం.. ఆ రేపిస్తే హీరో అని చెప్పాను కదా.. తర్వాత ఏమి జరుగుతుంది కూడా చెప్పేయగలను, కానీ ముందే చెప్పి మిగాతా వాళ్ళ ఇంట్రస్ట్ పాడు చెయ్యడం ఇష్టం లేక చెప్పట్లేదు :-)...ఎంత మంచి వాడినో కదండీ ....

శిరీష said...

@అనానిమస్, @శివచెరువు, నా పోస్ట్ మీకు నచ్చినందుకు చాలా సంతోషం. థాంక్స్ అండి.

శిరీష said...

@రామక్రిష్ణ గారు, మీరు అంతగా ఎదురుచూసారంటే నాకెంతో షంతోషం. కానీ నేను మీకంటే గొప్పగా వ్రాయలేను. మీ కధ చదివాను. (ఆ కధ లో అబ్బాయి మీలాగే కనిపించాడు,పంచదార పారబోసిన సీన్లో) చాలా బాగుంది. నాది కధ కాదు సో కొన్ని మీరు ఊహించిన కొన్ని కష్టం సార్.

Indrasena Gangasani said...

:) :) baagundi.simple words tho cheptunnaru.Yaddanapudi sulochana raani gaari meena navala chadivinatlundi...

ఆ.సౌమ్య said...

ఇదేంటి నా కామెంటు ఎందుకు పబ్లిష్ చెయ్యలేదు?
నేను రాసినది ఇది......
"హమ్మయ్య బ్రతికించారు...మొత్తానికి కథ సుఖాంతమయిందన్నమాట...బావుందండీ.

మీ భవిష్యత్తు ప్రణాళికలు కూడా బావున్నాయి. తప్పకుండా ఏ హంతకుడో మీకు దొరుకుతాడు, మీరు వాడిని మార్చి తీరుతారు...నాకానమ్మకం ఉంది."

శిరీష said...

@indrathinks, thanks andi anta peddavaallathoa naaku poalikaa?

@sowmya garu, sorry andi mee coment reject ani click chesesaa porapaatuna. anduke kada mallee meeku mail cheasi adukkunnanu mallee coment cheyyamani....:)

సవ్వడి said...

You have good experiences........
Good Narration.....

Kathi Mahesh Kumar said...

I simply loved it. I could see a possibility of a short film in this story.

rathan said...

e vishayam dagundhi kani aa dhevudi gurinchi evariki heliyadhugamarii