Monday, July 23, 2012

హృదయ లేఖ


మొన్న నా అల్మరా అంతా సర్దుతుంటే పాత గ్రీటింగ్ కార్డ్లు, లెటర్లు బయటపడ్డాయి. అవన్నీ నేను దాచుకున్నవి. కనీసం 10 సంవత్సరాల క్రితంవి. నా ఫ్రెండ్స్ బంధువులు పంపిన కార్డ్స్, వ్రాసిన ఉత్తరాలు. అవన్నీ వెతికితే, రెడ్డి పంపిన గ్రీటింగ్ ఒకే ఒకటి వుంది. ఎంత అన్యాయం రెడ్డి నాకెప్పుడు లవ్ లెటర్స్ రాయలేదా అని మళ్ళీ వెతికా, ఆఖరికి నేను ఉన్న ఒక హాస్టల్ వార్డెన్ కూడా ఒకసారి లెటర్ రాసింది కాని, రెడ్డి రాయలేదు అని తేలిపోయింది. విపరీతమైన దిగులొచ్చేసింది. ఛా.. స్కూల్ లో ఉన్నప్పటినుండి ఎంతో మంది లవ్ లెటర్స్ రాసారు నాకు, పోయి పోయి ఒక్క లెటర్ కూడా రాయని ఈ మనిషిని నేను పెళ్ళిచేసుకున్నానా అని తెగ బాధ పడ్డాను.ఇంటికొస్తే కడిగేద్దామని కోపంగా ఎదురుచూస్తున్నా. ఈలోగా నా ఫ్రెండ్ శాంత ఫోన్ చేసింది....

శాంత: హాయ్ డార్లింగ్ ఏమి చేస్తున్నావ్?

నేను: హుహ్..బాధ పడుతున్నాను

శాంత: ఏం? ఈరోజు రెడ్డి నీకు నచ్చిన కూర వండలేదా? చెప్పు, విడాకులకి అప్లై చేసేద్దాం?నాకు తెలిసిన మంచి లాయర్ ని మాట్లాడనా?

నేను: నీ...ఛీ.. అది కాదు, రెడ్డి నాకెప్పుడు లవ్ లెటర్ రాయలేదు, ఈరోజు అల్మరా దులిపితే ఎన్నో లెటర్స్ దొరికాయి కాని ఆలోచిస్తే రెడ్డి నాకు ఒక్క సారి గ్రీటింగ్ కార్డ్ ఊరికే సంతకం చేసి ఇచ్చాడు తప్ప లెటర్ రాయలేదు. అదికూడా ఎవరో కలెక్టర్కో, ఎం.ఎల్.ఎకొ ఇచ్చినట్లు అఫీషియల్ కార్డ్ ఇచ్చి పైన నా పేఅరు, కింద తన సంతకం చేశాడు, ఎంత మోసం, ఎంత దగా, ఎంత దారుణం, ఎంత అది,ఎంత ఇది....

శాంత: ఆపు ఆపు, మీ ఇద్దరి లవ్ లెటర్లు నా దగ్గర వున్నాయి

నేను: అదేంటి? నీకు పిచ్చా? మా లెటర్లు నీ దగ్గరెలా వుంటాయి? అసలు రెడ్డి నాకే రాయలేదు, నీకు రాశాడా?

శాంత: ఎహెయ్, అది కాదు, మీరిద్దరు ఎప్పుడూ ఒకదగ్గరే వున్నరు, తరువాతా మొబైల్స్ వచ్చాయి ఇంకెక్కడ లెటర్స్ రాసుకుంటారు? అది కాక, మన మీటింగ్స్,ట్రైనింగ్స్ లో కూడా ఒకే దగ్గర కూర్చుని చీటీలు రాసుకునే వాళ్ళు మర్చిపోయావా? మీరు ఫ్లాష్ కార్డుల మీద కబుర్లు రాసుకోవటం మేమందరం చూసేవాళ్ళం కాని మేము లవర్స్ కాదు అన్నట్లు వుండే వాళ్ళు. ఒకసారి పేపర్లు లేకపోతే రెడ్డి ఎదురుగా కూర్చున్న నా చున్నీ మీద నీకు ఎదో రాశాడు. ఆ చున్నీ నాదగ్గర ఇంకా ఉంది, కావాలంటే చూపిస్తా!!

నేను: అవునా!నాకు ఏదో లీల గా గుర్తొస్తుంది కాని, అయినా అవి లవ్ లెటర్లు కాదు. ఏవో సోది కబుర్లు, అప్పుడు మేము నిజంగా లవర్స్ కాదు,రెడ్డి నాకెప్పుడు లెటర్ రాయలేదు, ఈరోజు రానీ అయిపోయాడు.

శాంత: సరే రాంగ్ టైం లో ఫోన్ చేశాను, నీకు పిచ్చి, మొబైల్స్ వచ్చాక ఎవరు లెటర్లు రాస్తారు?

అని ఫోన్ పెట్టేసింది.

నిజమే సెల్ ఫోన్ లు వచ్చాక, లెటర్స్ లేవు. కాని మనం మాట్లాడిన మాటలు కాలం తో పాటు మరిచిపోతాము, ఆసమయంలో మన ఫీలింగ్స్ కూడా కాలం తో పాటు మారిపోతాయి, కాని అప్పుడు రాసిన ఉత్తరాలు మాత్రం తీపి ఙ్ఞాపకాలు గా మిగిలిపోతాయి. ఎంతో మంది స్నేహితులు కొంతకాలం మన భావాలని పంచుకుంటూ ఆసమయంలో మన ఆలోచనలని, జీవితాన్ని ప్రభావితం చేస్తారు. ఎందరో బంధువులు మనకి ఒక్కొ సమయంలో మార్గ్దర్శకం అవుతారు, టీచర్లు, తెలిసినవాళ్ళు ఇలా ఎందరో! నా దగ్గర ఉత్తరాలు చూస్తే ఈరోజు నేను ఏంటి అనేదానికి వాళ్ళందరు కారణం, కాని వాళ్ళందరు నా జీవితాన్ని ఎలా మలిచారు అని ఆ ఉత్తరాలే చెప్పాయి. అవి చదివాకా నాలో చాలా భావాలకి, ఆలోచనలకి, నేటి నా దిశ, పయనానికి కారణాలు దొరికాయి.

ఉదాహరణకి, నా  చిన్నప్పుడు మా ట్యూషన్ మాస్టారు నాకు ఎప్పుడూ పుస్తకాలు గిఫ్ట్లు గా ఇవ్వటమే కాకుండా, అతను యూనివర్సిటీకి చదువుకోడానికి వెళ్ళిపోయినా కూడా ఉత్తరాలు రాసి పలానా పుస్తకం చదువు అని చెప్పేవారు. దానితో నాకు విపరీతమైన పుస్తకాల పిచ్చి వచ్చింది. ఈరోజు నా భాషకి,రాయటంలో ఆశక్తి కి అదే కారణం. ఒక సీనియర్ అక్క, పెళ్ళి అయ్యాక లెటర్స్ రాసేది, తనకి వాళ్ళ ఇంట్లో విపరీతమైన ఆంక్షలు, బొట్టు, కట్టు తీరు దగ్గర నుండి, తనేమి తినాలి ఎలా నడవాలి అన్నీ మారిపోయానని, పెళ్ళి తనలో తనకి ఇష్టమైన విషయాలు కూడా లేకుండా చేసిందని రాసేది, దానితో నేను ముందే చాలా విషయాలలో ఎలా ఉండాలి అని  నిర్ణయించుకున్నాను.

ఇంతే కాదు, ఒకసారి మా మామయ్య ట్రైన్ ఆక్సిడెంట్లో ఇరుక్కుని వారం రోజులు ఆ శిబిరంలో వున్నారు. అక్కడనుండి నాకు ఉత్తరం రాశారు, సేవ అనేది ఎంత అవసరమో, మనిషి మనిషికి సహాయం చెయ్యటం లో ఎంత తృప్తి ఉందో అప్పుడు తెలిసింది.

ఒకప్పుడు సెలవుల్లో కూడా వదలలేక ఉత్తరాలు రాసుకున్న స్నేహితులం ఇప్పుడు ఎందుకు అంత దూరం అయిపోయాము? అని ఆ ఉత్తరాలు చదివాక మళ్ళీ తన మీద ప్రెమ పొంగిపోయి కాల్ చెయ్యలనుకున్నా, కాని నా మనసులో భావం మాటల్లో వ్యక్తం కాదని అప్పుడే తెలిసింది. మేమిద్దరం కలుస్తున్నాము అప్పుడప్పుడు మాట్లాడుతున్నము కూడా కాని, ఉత్తరం చెసే మాయ ఇవేవి చెయ్యలేకపోతున్నాయి.

హాస్టల్ లో ఉన్నప్పుడు డాడీ రాసిన ఉత్తరాలు, డాడీ అంటే భయం, భక్తే కాకుండా, డాడీ మనసులో ప్రేమ ని తెలియజేశాయి, డాడీ నాతో ఎప్పుడూ ఎదురుగా మాట్లాడని కబుర్లు తెలియజేశాయి. మమ్మీ రాసిన ఉత్తరాలు కేవలం ప్రేమ చూపి సాఫ్ట్ గా కనిపించే మమ్మీ లో ఎంత ధైర్యం,అలోచనా ఉందో, ఆమె లోని ఒక స్త్రీ ని కూడా తెలియజేశాయి. మనకు తెలిసిన మనుషుల్లోనే మరో దాగి ఉన్న కోణం చూపించగలిగే శక్తి ఉత్తరాలకు ఉంది.

క్లాస్ మేట్ అబ్బాయి రాసిన ఉత్తరం అప్పట్లో చిరాకొచ్చినా, అయ్యో నాకోసం అంత ఆలోచించాడా ఎంత టైము నాకు లెటర్ రాయడానికి ఇచ్చాడా అని ఆలోచిస్తే జాలి వేస్తుంది, ఇప్పుడు ఎంతో సీరియస్ గా జీవితంలో పడిపోయిన మనకి ఆ చిన్న విషయాలలో ఉన్న ఇంత ఆనందం తెలిసొచ్చింది. దాదాపు 10,15 సంవత్సరాలు గా అసలెవరైనా ఉత్తరాలు రాసుకుంటున్నారా? నేనైతే రాయట్లేదు. చిన్నప్పుడు ఇన్లాండ్ కవర్లు కొనడం, నీట్ గా ఉత్తరాలు రాయటం, రోజూ పోస్ట్ చెయ్యటం, పోస్ట్ మేన్ మనకి ఉత్తరం తెస్తాడని ఎదురుచూడటం, ఒకేసారి 3,4 ఉత్తరాలొస్తే గొప్ప అయిపోవటం, హాస్టల్ లో అయితే ఇక చెప్పక్కర్లేదు, ఏ అమ్మాయికి ఎక్కువ ఉత్తరాలొస్తే ఆమె ఒక పెద్ద టాపిక్, తన వైపు ఈర్ష్యతో చూడటం, ఇంకో ఉత్తరం వచ్చేవరకు చదివినదే మళ్ళీ మళ్ళీ చదవటం. కొన్ని ఫ్రెండ్స్ కి పేరెంట్స్ కి చూపించేవి, కొన్ని చూపిస్తే ఏమంటారో అని భయపది దాచేసేవి, లేదా చింపేసేవి. కొన్ని బాధలో చదువుకునేవి, కొన్ని సంతోషంగా చదువుకునేవి.

ఉత్తరం రాయడానికి ప్రతి ఒక్కరు కాసేపు ఈలోకం నుండి బయటకు వెళ్ళి ఊహా లోకానికి వెళ్ళాలి, మనం ఎవరికి రాస్తున్నామో వాళ్ళతో మాట్లాడుతున్నట్లు ఊహించుకోవాలి, నవ్వాలి, కోప్పడాలి, ఆలోచించాలి,ఇంకా ఎన్నెన్నో గుర్తు చేసుకోవాలి. ఒక్కొసారి మొదలు పెట్టిన ఉత్తరం రాయలేక పోతాము, కారణం రాయడానికి ఆ మనిషితో మానసిక సంభాషణ చేసే పరిస్థితులు కుదరక. అంటే ఉత్తరం రాయటం అంటే ఎదో కెలకటం కాదు మనసు పెట్టి సంభాషించడం.


ఇప్పుడు బహుశా 10,15 సంవత్సరాలుగా నాకు ఒక్క ఉత్తరం కూడా రాలేదు,నేను రాయలేదు. ఇంటర్ నెట్ వచ్చాక ఎప్పుడైన ఫ్రెండ్స్ మెయిల్ చేస్తారు, లేదా ఎస్.ఎం.ఎస్ లేదా ఆన్ లైన్ చాటింగ్. కాని ఆ మనిషి లేకుండా ఎదురుగా ఊహిస్తూ ఊహలకి రెక్కలిస్తూ, భావాన్ని స్వతంత్రంగా రాయగలిగితే వచ్చే ఎఫెక్ట్ వీటిలో లేదేమో! తరువాత ఆ ఉత్తరాన్ని దాచుకొని, కొన్నాళ్ళ తరువాత ఆ నలిగిన కాగితాన్ని చదువుకుని కాలంలో వెనక్కి పరిగెత్త గలిగే ఆనందం వీటిలో రాదేమో!

నేను టెక్నాలజీకి వ్యతిరేకిని కాను,కాని ఇలాంటి సున్నిత భావాలు, సుకుమార సాన్నిహిత్యం ఇచ్చే ఉత్తరాలకే నా ఓటు.

ప్రియుడు ప్రియురాలిని లేదా భర్త భార్యని పొగడటం కూడా ఉత్తరాలలోనే అందంగా ఉంటుంది, ఆ తొలి రోజుల మధుర భావం ఎప్పటికీ నిలిచిపోయే ఒక ప్రేమ లేఖ, వదిలి ఊరెళితే వచ్చే విరహ లేఖ, ఆచారాలు, పెద్దలు పేరు తో నన్ను దూరం చేస్తున్నావని సున్నితంగా తిట్టుకునే కలహ లేఖ,దూరం గా వున్న బిడ్డకి అమ్మ రాసే అమృత లేఖ, నాన్న డబ్బు పంపుతూ రాసే బుద్ధుల లేఖ, అక్క చెల్లెళ్ళు రాసుకునే కలగాపులగం లేఖ, అన్న దమ్ములు రాసుకునే పోటీ లేఖ, స్నేహితులు రాసుకునే తరగని కబుర్ల చిలిపి లేఖ, గురువు రాసే మార్గదర్శక లేఖ, గడుగ్గాయిలు రాసే గడసరి లేఖ, హాస్టల్ నుండి వార్డెన్ కి అర్ధం కాకుండా రాసే కంప్లైంట్ లేఖ...ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో, ఎన్నెన్నో...

మీ జీవితంలో కూడా ఎన్నో రకాల లేఖలు వచ్చి ఉంటాయి, ఒకసారి గుర్తు చేసుకోండి, వీలైతే ఒకరికి మీరు లేఖ రాసి సర్ప్రైజ్ చెయ్యండి. నేను కూడా అదే ప్లాన్ లో ఉన్నాను. ఇంతకీ ఎవరికి రాయాలబ్బా???? నాకు ఎప్పుడూ లెటర్ రాయని రెడ్డిని తిడుతూ రాయనా? లేక నేను పట్టించుకోకపోయిన నాకు లవ్ లెటర్స్ రాసిన వాళ్ళలో ఎవరినైనా ఎక్కడున్నారో కనిపెట్టి అప్పుడు తప్పు చేశాను, ఇప్పుడు జవాబు ఇస్తున్నా అని రాయనా???

8 comments:

the tree said...

అభినందనలు, భలే రాసారండి మీరు.2002 లో చివరి ఉత్తరం రాసాననుకుంటాను. పాత ఉత్తరాలు చదువుతుంటే అదో ఆనందం. keep writing.

రసజ్ఞ said...

హహహ! నాకూ ఇప్పటిదాకా ఎవ్వరూ వ్రాయలేదండీ :(:( ఇప్పుడు నేనెవరికి వ్రాయాలబ్బా?

శ్రీరామ్ said...

Excellent writeup !

Thank you for the post :-)

Shiva said...

మళ్లీ రాస్తున్నందుకు ధన్యవాదాలు. లెటర్ రాయలేకపోయిన బ్లాగ్ రాస్తూ మమ్మల్ని ఆహ్లాద పరచండి

రాజేష్ మారం... said...

Excellent. ..

రాజ్ కుమార్ said...

Wow...welcome back sireesha gaaru.
Elaa unnaaru?
Post bagundandi

శిరీష said...

ఎంతో ఉత్సాహంతో మీ కామెంట్ లతో నాకు స్వాగతం పలుకుతున్న మీ అందరికీ నా ధన్యవాదాలు.

భావన said...

చాలా బాగా రాసేరండి. నిజమే ఇప్పుడైనా ఆ కవర్ తెరిచి అందులోని కాగితాల దొంతర బయటకు తీసి అక్షరాలను కళ్ళతో పలకరిస్తున్నప్పుడు, పరిసరాలనే మర్చిపోయి అక్షరాలతో పాటు కాలాల దొంతరలో అడుగుకు వెళ్ళి అప్పటి జ్ఞాపాకలను అనుభూతులను ఈ రోజే జరిగాయా అన్నంతగా మన ముందు కు తీసుకు రాగలిగే ఉత్తరమా నీకు సరి సాటి రాగల సన్నిహితులెవ్వరు..